Ik heb sinds de magische pillen niet meer gebraakt en kon vanmorgen mijn rolkoffertje gaan inpakken. Daar begon de eerste stress, want toen ik via de duistere gangen van het keldercomplex in mijn bergruimte de koffer wilde pakken, wás ie er niet. In mijn overzichtelijke appartement kan een zwart koffertje zich niet zo makkelijk verstoppen, dus belde ik Marcel die op mijn aanwijzingen in Zegveld zocht: ook niets.
Gelukkig kreeg ik een helder moment, om ruimte te sparen bij de verhuizing had ik het rolkoffertje ín de grote Costa Rica koffer gedaan en ja hoor, daar was ie dan toch in de box.
Toen ik het boekenpakket van Marcel er in deed was ie meteen halfvol en lóódzwaar.
Ik smeerde krentenbollen voor onderweg, leegde mijn vuilnisbakken, verzamelde de hangplanten op de tafel om het de buren makkelijker te maken en zou de rest van de dag rusteloos en lijdzaam hebben moeten wachten, ware het niet dat mijn voormalige overbuurvrouw in Zegveld me gister voor haar verjaardag vandaag op de koffie had gevraagd. Ik fietste voor de derde keer deze week naar Zegveld en had een heel gezellige ochtend.
Vanmiddag kreeg ik via de post nog een onverwacht vrrjaarscadeautje van Gea en Rika: een boekje van de vijfdaagse Heuvelrug hike, een wandelroute van 95 km over de Heuvelrug van Huizen naar Rhenen. Nog voordat ik de reis naar Tsjechië begonnen ben, zat ik al weer te bedenken wanneer ik deze route zou kunnen lopen. Enig!
Toen ik terugkwam na een boodschapje zag ik dat ik (na ruim drie maanden!) meetel in de flat: mijn naamplaatje is eindelijk geïnstalleerd.
Ruim op tijd was ik op Schiphol waar het onduidelijk was wáár de bus zou stoppen, er staan geen borden met Flixbus, na enig rusteloos heen en weer lopen stopte er een duidelijk herkenbare bus.
Ik heb mijn koffertje afgegeven en zit er nu in. Het licht werd meteen na vertrek gedimd, kijken of ik slapen kan. Om kwart voor zeven is er een overstap in Berlijn.
Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten