Nou, alle mensen die vinden dat ik altijd zo druk ben, kunnen trots op me zijn, zo'n rustige dag als vandaag heb ik lang niet gehad! Ik zette geen wekker, werd om half 12 wakker(!) met de volle zon op mijn slaapkamerraam en gezellig gekeuvel van de onderburen op hun balkon.
Ik ontbeet met yoghurt, fruit en koffie en installeerde me op het balkon met eerst de krant en toen het boek dat ik van Suus kreeg: de Amerikaanse bestseller 'Ongetemd leven' (Untamed) met als ondertitel 'Vind het lef om helemaal jezelf te zijn'.
Iedereen kent het fenomeen dat je opeens allemaal rode auto's ziet als je er zelf één hebt gekocht, of dat er zoveel zwangeren op straat lopen als je zelf een baby verwacht.
Op diezelfde manier vallen me nu steeds stukken tekst op die ik lees in kranten, tijdschriften en boeken over de levensfase waar ik in zit, mijn huwelijk, mijn moederschap en over de keuzes die ik maak.
Vandaag las ik een paar hoofdstukken uit dit boek waar ik met gemengde gevoelens aan begon, juist omdat het een Amerikaanse bestseller is en ik dat wantrouwend benader.
Ik ben te lui om het over te typen, dus maakte ik foto's van deze twee bladzijden, ik hoop dat het leesbaar is.
Het raakte me, het omschrijft dat je eerst af moet breken wat je zelf gemaakt hebt als je iets op wilt bouwen, naar 'een waarachtiger leven in je binnenwereld' wilt. Zolang je vrede hebt met hoe je leeft is er niks aan de hand, pas als je denkt te weten dat het anders kan en beter is voor jou, dan is er geen weg terug meer en zal je eerst los moeten komen van wat je had en dus een leven verliezen in de hoop en overtuiging dat daar iets beters voor terug komt.
En dat is inderdaad eng.
Ik wil niet zeggen dat mijn 'oude' leven niet goed was, het was prachtig en heeft me veel blijdschap, geluk en voorspoed gebracht, maar een mens is geen statische persoon en verandert gedurende het leven, komt tot inzichten, kan zijn gevoel meer gaan volgen, kan andere verlangens krijgen die meer aandacht verdienen.
Als ik voor mezelf spreek, dan dank ik niet af wat ik had, ik koester het, maar ik maakte een keuze, waarin ik mijzelf meer centraal stel en verwacht daar gelukkiger van te worden in deze fase van mijn leven.
En zo maakt het lezen van een boek op mijn balkon opeens veel los in mijn 'binnenwereld' en dat is fijn, daar is gewoon tijd en ruimte voor.
Gister had ik een 'date' met Maarten, onze mooie, oudste zoon. Ik had hem even helemaal voor mezelf, zonder de druktemakertjes of een hoop familie erbij. We lunchten in de rommelige, maar gezellige Geertje's Hoeve nabij Haarzuilen en liepen een wandeling van zo'n 10 km, biertje toe op mijn balkon. Heel fijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten