Dilemma's, naar Aldeanueva del Camino: 26.2 km

De dag begon heel onrustig door een vroeg telefoontje van het thuisfront van Cecilia, medische perikelen. Cecilia had gedurende de rest van de dag regelmatig contact via app en telefoon met Amsterdam en besloot in de loop van de middag de Camino af te breken en naar huis te gaan.

En toen begon míjn dilemma, normaal gesproken is het 'samen uit, samen thuis', maar Cecilia zelf mankeert niks en de situatie thuis is niet zo heftig dat ze mijn support nodig heeft. En in mijn vreemde situatie heb ik de afstand van het thuisfront nog even nodig en vind ik het moeilijk om dat zo plots te wijzigen. Toen Cecilia ook nog eens in alle toonaarden liet weten dat ze dat helemaal prima vind, besloot ik om de tocht verder alleen af te maken. Mijn griepje is inmiddels zover opgeknapt, dat ik het wel aan zal kunnen. 

Ze heeft het inmiddels zo kunnen regelen dat ze morgen via Madrid naar huis vliegt. 

Ver van alles verlaten passeerden we de Arco de Cáparra

Het was wéér een lange route vandaag, maar we hadden perfect wandelweer en de route was anders, maar net zo mooi als gister, smalle wandelpaadjes tussen het hoge gras, vergezichten, bergen en heel veel eiken waar Spanje in dit deel nu eenmaal vol mee staat. 

Regelmatig passeerden we stroompjes waar we via stapstenen over moesten. Bij deze ontbrak het middendeel en moesten we over een boomstammetje balanceren! 

Onderweg hielden we relaxte stops voor rustmomenten, eetpauzes en even heerlijk liggen in het gras. We kwamen pas om een uur of vijf aan, maar ons bedje was gereserveerd, dus no hurry!

We kregen een hele slaapzaal voor ons tweeën in 'la Casa de mi Abuela' (het huis van mijn oma), bij navraag bleek dat inderdaad zo te zijn.

Beneden is een automaat met onder andere blikjes koud bier, ik beschouw het als een gunstig teken dat ik daar weer echt trek in had.

Straks nog naar het restaurant (dat pas om acht uur open gaat) en morgen wordt alles anders. Gek hoor!