1. The Red-eyed Treefrog
Dat is toch wel het bekendste beeld bij Costa Rica, er is geen reisgids zonder foto's van dit prachtige beestje. Het heeft jaren geduurd voordat ik hem vorige week voor het eerst op mijn hand kreeg, dan is ie best klein. Op het vliegveld in San José staat er een levensgroot tegen een wand, altijd bij het afscheid als we vertrekken.
2. De Toekan
Misschien is voor de vogelaar de quetzal wel dé nationale vogel, maar die is best zeldzaam en komt in deze regio niet voor. Maarten en de kinderen hebben hem wel eens gespot in een Nationaal Park in de bergen in het westen van het land.
De toekan hebben we deze keer ook al weer gezien, er zijn verschillende soorten en groottes en van grote afstand valt het silhouet van zijn snavel op. Hij maakt een heel specifiek geluid: krrrr krrrr krrrr, als zo'n muziekinstrument waarop ze met een stokje over een houten wasbordje strijken. In de snavel zitten véél meer kleuren dan je zou denken.
3. De Luiaard
Dat is mijn lieveling, ze leven vaak hoog in de bomen, je moet er dus écht naar zoeken. Er zijn twee soorten: de tweetenige en de drietenige. Het is natuurlijk helemáál enig als je een moeder met een jong aan haar buik geklemd ziet, zoals bij apen. Ze bewegen zich héél traag langs een tak of bewegen minutenlang helemáál niet. We zijn een keer bij een opvanghuis voor luiaards geweest: wezen van verongelukte ouders, dieren met beperkingen na een gang langs een hoogspanningskabel, heel aandoenlijk.
4. De Morpho
Deze hemelsblauwe beauty zag ik vanmorgen in de tuin voorbij fladderen. We zien hem niet vaak, maar komen hem hier wel elke keer tegen. Hij is echt indrukwekkend groot, zo'n 10 cm!
5. De Brulaap
En dan deze gekke jongen! Er zijn meerdere apensoorten hier, maar déze is wel de opvallendste door zijn enórme gebrul, vooral in de vroege ochtend rond zonsopgang. Als je hem boos maakt, gaat hij met takken gooien, maar ook met poep gaat het verhaal, te vriend houden dus.
En nu heb ik geen plaats meer over voor de grote zeeschildpad, terwijl die de eerste kennismaking met Costa rica vormde voor Maarten en Matthijs, toen zij hun eerste gezamenlijke reis maakten. Ze hebben toen een paar weken geholpen bij een project, waarbij ze 's nachts met zaklantaarn over het strand moesten zoeken naar de eitjes die de schildpadden dan kwamen leggen, om ze veilig te stellen vóórdat de stropers ze vonden en meenamen. Ik vond dat allemaal best spannend klinken. Er heerste een soort gentlemen's agreement: wie het eerst was mocht ze hebben.
En eigenlijk heb ik nu ook geen plek voor de slang gemaakt! Maarten heeft me van het begin af aan altijd al gezegd, dat de gifslangen het grootste gevaar zouden vormen in hun leven hier. Hij heeft daar ook een groot ontzag voor, ook de kinderen weten dat ze altijd alert moeten zijn en weten er al veel te herkennen.
Inmiddels is Marcel weer bezig in de door de bomen beschaduwde werkplaats met hout, zaag, schaaf- en schuurmachine.
De electriciens hebben flink doorgewerkt in het laboratorium, de studenten hebben bordjes gemaakt voor bij de te planten boompjes en ik doe mijn loopjes door Luuk met Hanneke of Maarten en de honden naar school te brengen en hem weer met de au pair op te halen, ik draai een wasje, let een beetje op Luuk en zit 's middags in de schaduw een boekje te lezen.
Echt vakantie dus, voor mij dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten