Ik moet zeggen dat ik nog nooit zo'n kater heb gehad na terugkomst, we hebben zó genoten van de nabijheid van Maarten en zijn gezin; de liefde, het enthousiasme en hun positiviteit was zó fijn!
Het huis was steenkoud en had wel even nodig om behaaglijk te worden, wasje gedraaid, koffer leeggemaakt (er viel nog een gekko-poepje uit!), spinazie met een gehaktbal gegeten, met van slaap prikkende ogen tot 21.00 uur wakker gebleven om weer gauw in een nieuw ritme te komen en toen heerlijk geslapen.
Vanmorgen naar de huisarts, ik had al een afspraak gemaakt in Costa Rica, want mijn conditie is niet in orde; ik ben snel kortademig en heb een hoge hartslag. Hij keek van alles na en verwees me naar het lab voor bloedonderzoek. Hopelijk word ik wat wijzer.
Ik krijg altijd een zwaar gemoed als ik in mijn voormalige ziekenhuis terugkom; ik heb de groei en glorie van het ziekenhuis meegemaakt en verliet nét voor de fusie het zinkend schip, na de fusie met het Antonius is het uitgekleed tot polikliniek met diagnostiek en dagbehandeling. Zó verdrietig!
De schaapjes en kipjes troffen we in puike conditie aan, de buren hebben er ruim drie weken alle dagen voor gezorgd, waar we ze er heel dankbaar voor zijn. Volgende week komt de dierenarts om ze na te kijken en te zien of ze drachtig zijn, spannend.
Mijn autootje zag er nét zo vies uit als die van Maarten, schoonmama vertelde dat het Saharazand geregend heeft, ik ben door de wasstraat gereden, ik heb er zelfs voor in de rij gestaan.
De ramen van de keuken zitten óók onder het zand, maar of ik daar vandaag mijn energie in ga steken....
En toen belde de huisarts, afwijkende bloedtest en door naar het UMCU. Ik heb al héél wat afdelingen gezien, maar was nog niet eerder op de SEH afdeling.
Ik doorliep alle stadia van triage, intake door een verpleegkundige, ECG, bloedafname, de dokter, een CT scan van mijn longen en tussendoor mocht ik steeds verpozen in een ruimte die gezellig 'de serre' werd genoemd, waar ik onbeperkt water en koffie kon tappen. Dan is een telefoontje als gezelschap toch wel heel fijn: appje, krantje lezen, spelletje spelen.
En uiteindelijk de uitslag: dubbelzijdige longembolieën. Nu met antistollingsbehandeling naar huis, hopen dat ik er van op ga knappen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten