Het is een heel proces om thuis te komen, we maken er een driedaagse van!
De ochtend begon al vroeg voor Maarten, hij reed om half zes al weg met zijn auto vol fijne spulletjes. Wij soesden nog even door en aten rustig ons ontbijtje.
De taxichauffeur probeerde nog even om het bedrag van 25 euro op een wel héél gunstige manier naar Colones te vertalen, maar nam tóch genoegen met de normale prijs.
Bij de Coronateststraat op het vliegveld maakten we een staaltje van Costaricaanse bureaucratie mee. Ik had bij het maken van de afspraak alle gegevens in moeten voeren, maar nadat wij ons meldden moesten we nógmaals alle gegevens op een formulier invullen, deze informatie werd kritisch bekeken en vervolgens weer ingevoerd in een computer. Na een procedure van zeker een kwartier kregen we een test, waar we binnen een uur dan weer een keurig verslag met QR code kregen, dé toegang tot terugkeer naar huis.
We weerstonden alle verleidingen in de souvenirshops en brachten de tijd zoet met een broodje, een koffie, het bekijken van onze medereizigers en het gedoe met karretjes en wagentjes buiten.
Adios!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten