Hospice

In 2020 viel de diagnose van mijn recidief lymfoom samen met het begin van de corona-pandemie, sinds die tijd heb ik geen zorgdiensten meer gedaan in het hospice in Woerden. Ná de stamceltransplantatie vond mijn hematoloog het niet verantwoord om lichamelijk contact te hebben met bewoners en heb ik het laatste half jaar alleen kookdiensten gedaan. 

Vandaag deed ik dus na twee jaar onderbreking mijn eerste zorgdienst, best even spannend. 

Ik heb op verzoek van familie een uurtje bij hun stervende familielid gezeten toen zij een ommetje maakten. Op het nachtkastje van mevrouw stond een vaas uitgebloeide tulpen, waarvan ik dacht: moet die niet weg? Even later hoorde ik van de verpleegkundige dat de familie het zag als een metafoor van wat er met moeder gebeurt; toen ze een week geleden in het hospice kwam, was ze nog bij bewustzijn en stond de bos tulpen er net zo uitbundig bij als de bos op mijn keukentafel, gelijk met haar achteruitgang liep het uiterlijk van de bos tulpen terug. Het maakte dat ik nóg nadrukkelijker het naderende einde in de kamer ervoer. Het was bijzonder zo'n stil uur bij deze bewoonster mee te maken. 

Ik pakte de routine van de bezigheden in huis makkelijk op een vind het fijn om weer deel uit te maken van het team zorgvrijwilligers.