Om vier uur stonden we op, in het donker, net zo vroeg als wij vroeger thuis als gezin Boter deden als we in drie(!) dagen naar Italië reden met zijn zessen in de Opel; ik kan me ddat geheimzinnige nachtelijke gescharrel in huis nog goed herinneren.
We werden opgehaald door het schoolbusje van Abel en reden in een uur naar het startpunt van de boottocht.
Op deze bijzondere dag is er ook een speciaal ontbijt, zodra we in de boot geïnstalleerd waren deelde Maarten koffie met gevlochten kaneelbrood van de bakker uit, superlekker! Later pasteibroden en verse ananas.
We voeren heel rustig door het door de bomen getemperde ochtendlicht om zoveel mogelijk beesten te kunnen spotten.
Een aantal studenten hadden prachtige camera's met telelenzen bij zich, er waren er ook een aantal die met hun telefoontjes foto's maakten door een verrekijker heen, wat ook mooie plaatjes opleverde.
We zagen verschillende soorten apen, varanen en baselisken langs de oever en op laaghangendede takken.
De kinderen kunnen al verbluffend goed diëten spotten en vaak ook benoemen. Ik heb wel weer gemerkt dat die aanleg beslist niet van mij komt, ik zie pas wat als het me heel omstandig wordt aangewezen en ik ben óók nog eens heel onhandig om het dan met een verrekijker in beeld te krijgen.
Geleidelijk kwam de zon met in beeld en kwamen we in breder water en kwamen we bij water waar soms zeekoeien aan het 'grazen' zijn, die waren er niet.
We zagen wel een enorme krokodil in de rivier drijven, met zijn kop en gemene ogen boven water, net als zijn hobbelige rug, die even later geheimzinnig onder water verdween.
Het gaf op de terugweg tóch een onrustig gevoel om de jongens voortdurend met hun handjes vanuit de boot in het water te zien bungelen....
Er waren heel veel watervogels: ijsvogels, allerlei soorten en maten aan reigertjes en steltlopertjes, zwarte ibissen, pelikanen, en prachtige havik en veel wat ik miste.
De rivier mondt uit in zee, waar werd gezwommen in de branding en waar we broodjes gezond aten.
Het strand was hier zwart van het vulkaanzand, zo zagen de kinderen er dus ook al snel uit.
Op de terugweg ging de boot een groot stuk turbo-snel en kwam helemaal de sensatie terug van de boottocht die we met Maarten als 18 jarige, een bootsman en een gids (lekker relaxen, man!) In een korjaal met een benzinemotor maakten, die maakte af en toe ook flink vaart bij onze meerdaagse boottocht van uit het oerwoud naar de kust.
Wat een voorrecht om zulke prachtige dingen mee te maken! En bijzonder dat zo'n gevoel dan weer helemaal terugkomt.
Toen we weer in het busje zaten, bleek Maarten een lijstje te hebben bijgehouden van alle gespotte vogelsoorten: 97!
Marcel stalde thuis zijn aan het strand gejutte zaden uit, maar als ik niet eens in staat ben gebleken, hoe groot zal dan de kans zijn dat hij met een verzameling verboden zaden in zijn bagage het land kan verlaten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten