Het gaat al zó lang zó goed met me dat ik mezelf onverwoestbaar acht en ik megalomane plannen heb gemaakt voor de komende maanden.
Ik mocht twee jaar niet de grens over vóór en ná de transplantatie en voel geen enkel schuldgevoel om volgende maand naar Maarten en zijn gezin te vliegen, terwijl Costa Rica nog steeds corona-code oranje heeft. Vóór vertrek hoop ik mijn vierde corona vaccinatie nog te krijgen (die is er voor oa allo SCT patienten).
Dan is er de twee jaar geleden door corona afgebroken camino de la Plata in Zuid Spanje, daar hebben Cecilia en ik plannen (en tickets!) voor eind april/ begin mei in de hoop dat corona zich dan rustig houdt.
En toen kwam er dat wilde plan voor een hike met Suus door de woestijn in Jordanië. Je zult het niet geloven, maar ik heb niet eens over corona meer nagedacht! Hoe overmoedig kan je zijn!
Gister had ik een telefonisch consult met de vaccinatie-arts uit het UMCU, omdat de Hepatitis A vaccinatie geen antistofvorming heeft gegeven krijg ik voor vertrek naar Costa Rica gammaglobulines ingespoten om me te beschermen, daarna word ik opnieuw gevaccineerd.
En dan nu: ziek in bed! Ik werd gister wakker met keelpijn, opgezette klieren in mijn hals, spierpijn, hoofdpijn en verhoging. Gister én vandaag negatief getest, dus waarschijnlijk een gewoon griepje. Ik ben zo slap als een vaatdoek, lig in mijn bed, voel me warm en dan weer steenkoud en slaap heel veel.
Ik hoop dat het niet een waarschuwing van boven is dat ik mijn hand heb overspeeld! Zo voelt het wel een beetje.
Aan de andere kant heb ik in de laatste acht jaar ook de houding gekregen van Pluk de dag! Je weet nooit hoe lang het weer goed gaat.
Nu even tobben en op de plaats rust en dan weer zien hoe het verder loopt.
Hallo annemiek! Wat een geweldige plannen allemaal! En wat vervelend dat je ziek bent, maar je knokt je hier vast ook doorheen! Beterschap!
BeantwoordenVerwijderen