Toen ik vanmorgen in mijn stralendwitte keuken in het zonnetje aan de keukentafel de krant las, zag ik hoe ongelofelijk smerig mijn ramen waren! Ik heb dit klusje al in mijn werkende leven uitbesteed aan een glazenwasser die elke 2 a 3 maanden vanzelf komt, maar na een paar serieuze buien is dat effect altijd weer snel verdwenen.
Via de HEMA-app bestelde ik een raamwisser met telescopische steel, die ik even later op kon halen in de winkel.
Wat een succesvolle aanschaf is dát! Niks geen gewiebel op een wankele keukentrap tussen de hortensia's, maar gewoon vanaf de grond. Ik moest even iets overwinnen om ook binnen met mijn emmer los te gaan uit angst dat ik mijn pasgeverfde muren zou bespatten.
Het resultaat is niet zo strak en streeploos als ik me had voorgesteld, maar, geef toe, wel een wereld van verschil toch?
Ik vind het heerlijk om 's avonds niks te doen, lekker op de bank met een dekentje, koffie drinken, beetje lezen, televisie kijken, maar overdag vind het prettig om iets te doen, liefst met tastbaar resultaat, dat maakt me tevreden met mijn bestaan.
Ik sneed hem aan toen Geertje op de koffie kwam, hij was stevig van buiten en nét een beetje zompig van binnen, lekker hoor.
Verder nog een pan draadjesvlees op het fornuis en een fietstochtje op en neer naar Woerden voor een vergadering met de kookvrijwilligers op het hospice.
Enerverend bestaan hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten