Trage Tocht Baarn: 18 km

Wie goed heeft opgelet zal denken: huh? Daar was ze pas toch ook? Pas toen we gingen lopen had ik dat in de gaten (schande, dat komt vast door Google Maps, dan volg ik in de auto hersenloos de pijl), maar we liepen nu de andere kant op bij heel andere weersomstandigheden, dus de belevenis was weer héél anders. Bovendien, het is er zo mooi dat het helemaal niet erg was om er wéér te zijn. 

Op deze tweede winterse dag van het jaar zag alles er sprookjesachtig mooi uit door de witte waas van rijp over de velden, de heldere lucht en de lage zon. 

Er werd druk gewandeld, opvallend veel honden (de Labradoedel scoorde weer hoog) en natuurlijk veel kinderen (door de lockdown).

We konden tussendoor niet de gezellige restaurantjes in waar we langs liepen, maar pauzeerden op een bankje in de zon om onze bammetjes te eten. 

Het is wonderlijk hoe we steeds lopen te kletsen de hele tijd, we waren toch weer zo'n 4 à 5 uur samen onderweg en steeds is er gespreksstof genoeg. Zo heb ik er vandaag een leuk vegetarisch recept van Ruth aan overgehouden met witte kool onder een bladerdeegdekje en kreeg ik weer zin in zonnige trektochten in den vreemde door alle herinneringen die Ruth en Cecilia ophaalden aan hun wandelreizen in Spanje en Italië. 

Voorlopig eerst weer rust in de coronatijd afwachten.