Hoe winters kan het zijn?
Ik heb vanmorgen een flinke pan erwtensoep gemaakt en tussendoor de kerstboom versierd!
Hebben jullie dat nou ook? Je hebt vorig jaar je lampjes écht netjes opgeborgen, maar bent even later tóch weer in gevecht met die kluwen snoer en lampjes en denkt: is dit écht een jáár geleden?
De aanschaf van de boom is jaarlijks aanleiding voor gekibbel over de grootte, hij: nee groter, ik: níet zo groot! En dan wordt het meestal een grote en koop ik een kleintje voor in de keuken. De boom in de kamer is stemmig met zilveren en rode ballen, in de keuken ga ik los met mijn gekleurde lampjes en mijn jaren tachtig verzameling houten kerstfiguurtjes.
's Middags deed ik boodschappen bij de Lidl. Met het gevoel dat alles daar goedkoop is (luxe voor iedereen!) laadde ik kerstkransjes, chocolade hulstblaadjes en kerststol in mijn karretje, daar kan ik écht van genieten!
Ondertussen in Costa Rica...
Vorig jaar waren Maarten en Hanneke in de coronatijd een poos alleen met de kinderen op de farm met allemaal lege gebouwen, omdat er geen studenten waren. Sinds februari zijn Matthijs en zijn gezin erbij gekomen en de laatste maand waren er weer wat studenten en vrijwilligers en zijn ook de kokkin en haar dochter weer aan het koken.
En kijk nu eens wat een volk! Zaterdag gaven ze een feestje voor de werknemers: de gids, de nachtwaker, de kokkin, een paar mannen die het laboratorium bouwen en Martin, de directeur van de Stichting die op bezoek is, herken ik.
Heerlijk dat er weer bedrijvigheid is.
Hanneke houdt een blog bij over hun leven in de tropen:
https://verhalenvanhannes85067699.wordpress.com/author/verhalenvanhannes/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten