Rijksmuseum 'Vergeet me niet'

Vandaag een cultureel ochtendje in het Rijksmuseum.

Het voordeel van het gebruik van Facebook is dat je via cookies leuke suggesties krijgt voor bijvoorbeeld deze tentoonstelling in Amsterdam. Cecilia woont daar zo'n beetje om de hoek en had ook wel interesse, zodat we samen gingen. 

Ik hoor vaak Amsterdammers klagen over toeristen en rolkoffers en dat is inderdaad wel heel opvallend. Je hoort voortdurend andere talen om je heen, ziet fotograferende mensen, selfies nemend op de bruggetjes met uitzicht op de grachten. Eén en al drukte en gezelligheid. 

In het Rijksmuseum dronken we eerst koffie voordat we ons gingen vergapen aan de tentoonstelling. 

In had de RIjksmuseum-app gedownload en kreeg zo een audiotour via mijn eigen oortjes. We zagen tientallen portretten uit de 15e en 16e eeuw, bijeen gebracht van over de hele wereld: New York, Washington, Berlijn, Wenen enzovoorts in zalen met verschillende thema's zoals: 

                          devotie

                           familie 

                             liefde

                     zelfportret 

één van de eerste vrouwelijke zelfportretten uit de geschiedenis

                        macht

én de publiekstrekker van deze jonge vrouw, die je overal op grote posters en aanplakbiljetten ziet en die in het echt nog kleiner is dan de Mona Lisa.

Na afloop versmaadde ik het museumcafé als lunchplek en kwamen we terecht bij een patattent op een tochtig Museumplein, waar ik het historisch hoge bedrag van zes(!) euro moest betalen voor een zakje patat. 

Op de terugweg, lopend op de Spiegelgracht, passeerde ik zulke gezellige cafeetjes dat ik me op een terrasje installeerde met een glaasje wijn, genietend van alle passanten en het leven om me heen, typend aan mijn blog.

Heerlijk!

Onderweg naar het station nog een wijde broek gescoord (als ik hier het straatbeeld en de etalages bekijk is dat helemaal hip!)

Én en passant ook nog mijn stappen van vandaag ruimschoots gehaald. 😁