Dag 2: Volop herfst! 30 km!

Vanmorgen was het uitzicht vanuit ons slaapkamerraam veelbelovend: een heldere lucht en wat nevel over de velden. 

We aten alles wat op tafel kwam op, smeerden brood voor onderweg en namen zoveel koffie als we op konden in de wetenschap dat we de godganse dag geen winkeltje of cafeetje tegen zouden komen. 

Ik kon niet genoeg krijgen van het prachtige licht dat de zon in de vroege ochtend door de ochtendnevel heen scheen. Het was zó sprookjesachtig mooi! 

Ik had op de internet site van de route al gelezen dat wandelen in het najaar problemen kon geven met de jacht in deze regio. Toen we dit plakkaat bij de ingang van een bos zagen hangen, zonk de moed me in de schoenen. Juist vandáág gingen ze los hier! We hoorden blaffende honden, geroep en af en toe een knal. Cecilia ging er vanuit dat er nergens stond dat het verboden was het bos in te gaan en dat ze ons écht niet op een wandelpad zouden raken, maar ik vond het tóch wel spannend. Gelukkig kwamen we een aantal jagers (met achteloos op hun rug hangende geweren!) tegen en verzekerden zij ons dat we het er levend vanaf zouden brengen. Dat voelde een stuk minder spannend. 

Ik heb heel veel foto's gemaakt met steeds de zon in de hoofdrol. 

Cecilia kon mooi verwoorden hoe je verandert als je zo door het bos loopt, je voelt met met je hele lichaam en bent minder analytisch bezig in je hoofd, minder met de ratio en meer met je gevoel. Alles voelt lichter. 

We hebben via de app contact met Marja, Simone, Cees en lidwien die gister naar Porto vlogen om de Camino Portugués te lopen; zij liepen vandaag in korte broek, terwijl ik 's morgens mijn haarband en handschoenen droeg omdat het best koud was! 

We zagen héél véél paddestoelen. Schoonzus Marga heeft daar een app voor om ze te determineren, ze had haar hart op kunnen halen, er waren er zóveel en zóveel soorten! Kijk die paarse en die prachtige vliegenzwam! 

Veel mooier dan vandaag kan het niet worden, alles zat mee: nevelige velden, zon, prachtige bossen en een heerlijke temperatuur. 

De route bleek langer dan de verwachte 25 km (wat we al best veel vonden), mijn stappenteller gaf 30 km aan, de GPS afstandmeter Strava van Cecilia zelfs 34 km. De laatste kilometers waren dan ook niet ontspannen meer. 

Toen we bij de B&B aankwamen zag het er even naar uit dat we zonder eten naar bed moesten, want de pizzeria in het dorp verderop bleek op maandag gesloten en een winkeltje zijn we óók de hele dag niet tegengekomen! 

Na de uitputtende reis was een bustocht naar een stadje verderop ook al niet aantrekkelijk; een sympathieke Brusselaar gaf ons een lift (heen én weer) naar Virton wat we een heerlijke warme maaltijd (ik pizza en Cecilia canard met pommes Dauphines) én een blond Belgisch biertje konden nuttigen. 

We liggen nu, na een heerlijke warme douche in onze bedjes en nog even en dan gaan de luikjes toe.

Welterusten!