Ik liep rond etenstijd (de beste tijd voor collectanten, dan zijn de meeste mensen thuis!) de huizen van de Hoofdweg hier in Zegveld langs in de hoop mensen te verleiden een bijdrage in de collectebus te gooien voor hospice de Mantelmeeuw in Woerden, waar ik als zorg- en kookvrijwilliger werk.
De Hoofdweg heeft nog de ouderwetse lintbebouwing van het oorspronkelijke dorp, waaronder veel oude huizen en (voormalige) boerderijen.
Vooral bij die oude gebouwen zie je nog de geijkte voordeuren met versierde metalen hekwerken. Ik merkte dat veel voordeuren nauwelijks gebruikt worden, men loopt hier bij elkaar achterom. De deur wordt na aanbellen veelal omstandig van het nachtslot en de knip bevrijd, voordat hij opengaat en is rijkelijk voorzien van spinnewebben als teken van het weinige gebruik.
Net als bij ons trouwens; als er wordt aangebeld lopen we ook meestal via de achterdeur naar buiten om te kijken wie er is (maar ik probeer hem dan af en toe wél te poetsen en netjes te houden 😉).
Ik had ook goed zicht op de status van de gevels en het voegwerk, veel knipvoegen bij de boerderijen, waarbij grijs voegcement wordt gebruikt voor de borstwering en een lichtere voeg voor de gevel daarboven.
Er wordt hier duidelijk veel meer werk gemaakt van de voortuinen dan in de nieuwbouwwijken waar we bij onze wandeltochten vaak een kritisch oog voor hebben, veel hortensia's, heesters een vaste planten.
Op plekken waar boerderijen zijn gesloopt en in de zestiger, zeventiger jaren saaie nieuwbouwhuizen zijn verschenen valt er weinig moois te bekijken.
Nieuwbouw van later datum heeft veelal ook een modernere, strakkere tuinaanleg met grote grijze tegels en grassen, heel saai, het lijken wel grafzerken.
Ook opvallend waren de door de buxusmot kaalgevreten buxushagen, sommige tuinen zijn zó gehavend, dat er niets anders op zit dan ze met wortel en tak uit te graven en te vernietigen. Wij hebben dit jaar ook afscheid genomen van de laatste struikjes die we hadden.
Ik vind het altijd een genant moment als de mensen waar armzalig kleingeld in de collectebus laten vallen (ook als ik zelf geld geef trouwens) onder het mom: 'ik heb geen geld in huis'. Tegenwoordig is het ook mogelijk om via een QR code met een Tikkie digitaal te betalen, maar dat heeft welgeteld één persoon aangedurfd! Behoudend volkje op de Hoofdweg.
Aan het eind van de rit van vandaag (waarbij ik pas de helft van de Hoofdweg gedaan heb!) had ik wel mijn 6000 stappen van vandaag gezet.
Morgen verder!
En in de tussentijd ligt mama rustig in haar bed te wachten op de dingen die gaan komen. Ze krijgt nu op vaste tijden kleine beetjes morfine toegediend, omdat ze pijn leek te hebben, ze krijgt nog geen slaapmiddel, want ze is heel rustig.
De broers en ik wisselen elkaar af en bezoeken haar dagelijks.
Morgenochtend ga ik met Hannah en Wouter.
Ik heb het pakje dat ze aan zal krijgen als ze overlijdt (en dat al jaren in mijn kledingkast hangt), gewassen en gestreken. Dat is toch heel onwezenlijk allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten