De tuin

We hebben de tuin in de laatste jaren wat geciviliseerd, voorheen was het een wat georganiseerde bende van alle mogelijke soorten onkruid en het groot hoefblad (dat zich als woekeraar gedroeg); nu is er een 'gazon' en staan er veel vaste planten en struiken.

Maar vooral in het voorjaar vind ik de meeste soorten onkruid juist zó mooi en kleurig in de tuin, dat ik het niet over mijn hart kan verkrijgen het weg te halen (naast het feit dat dat ook een onmogelijke opgave zou zijn!)

Toen Mildred me vroeg hoe een vorig jaar geplant plantje het bij mij in de tuin deed, moest ik echt gaan zoeken tussen het speenkruid, de dovenetel en de ooievaarsbek. En ja hoor ik zag de bloempluimpjes hun best doen. Straks geef ik die plantjes meer ruimte als de rest is uitgebloeid. 

Vorig jaar plantte ik een aantal hortensia's voor het terras in een nieuw perk en ik transplanteerde er hondsdraf als bodembedekker op de kale aarde eromheen. Nu zijn de hortensia's bijna niet meer terug te vinden, daar moet ik wat gaan ingrijpen.

Ik heb wel een grondige hekel aan het zevenblad, een bekende ellendeling die steeds verder oprukt en niet te stuiten is. 

Ik heb vanmorgen mijn pompoenplantjes her en der geplant met, ter bescherming voor slakken en omliggend oprukkende onkruid, een (tijdelijke) plastic bloempot waar ik de bodem uitgeknipt heb eromheen. 

Nu maar hopen dat de kippen er van afblijven en zien of ze tot volwassenheid komen! 

Het volgend project is het grootkijken van de onooglijke tomatenplantjes die uit hun minuscule zaadjes tot leven zijn gekomen. 

Marcel heeft hoge verwachtingen van zijn appelboom die nu voor het tweede jaar op zijn plek staat. Vorig jaar gaf die welgeteld één tot volledige wasdom gekomen appel die als appelflapje triomfantelijk is geconsumeerd. Er zijn nu aardig wat bloesempjes, wie weet komt het dit jaar tot een hele appeltaart! 

Tot mijn grote vreugde heb ik een struik met bloeiende seringen gekregen op een plaats waar vroeger een seringenboom stond. De takken die daar nog steeds uit de grond kwamen knipte ik steeds weg en nu, na jáaaren, zag ik er voor het eerst bloemknoppen in verschijnen. Echt een leuke verrassing, hij doet het goed naast een rij hortensia's voor het huis. 

Het is heel gezellig om onze grote dochter een paar dagen in huis te hebben. Gister maakten we een wandelingetje in haar lunchpauze.

Als de kippen klaar zijn met hun vernielende acties graven ze vaak een kuil tussen de hortensia's voor het keukenraam, waar ze samen gaan liggen chillen.

Wat een gezelligheid!