Dag 4: 20 km naar Mheerenlindje

Om acht uur stipt werd er een krat met een kan koffie, een broodmand en een blad vol broodbeleg voor onze deur gezet (kijk die eierwarmers!) Om 9 uur stapten we de deur weer uit. 

Nu de roep om hulp bij het vaccinatieprogramma zo groot is, heb ik in navolging van schoonzus Esther gesolliciteerd als allround medewerker bij de GGD Utrecht, dan doe je alles behalve de prik zetten, dat lijkt me voor mij na mijn SCT niet verstandig. 

Helaas kreeg ik vandaag al een mail dat er zich zoveel mensen hebben gemeld dat ze me verder nog niet zullen benaderen. 

Het werd een vochtige dag met regelmatige buien, het was voortdurend jas aan en jas uit. 

Het was vanmorgen betoverend mooi in het natte bos, het was helemaal stil op het gekwetter van de talloze vogels na. Ik stuurde Maarten een geluidsapp om het te laten horen, juist toen vloog er een vliegtuig over! 🙄

We passeerden meerdere malen grenspalen een liepen België in en uit. Tot voor kort was er een 'verklaring op eer' nodig om de grens te mogen passeren, nu mag je weer vrij de grens over. 

Roem stonden we opeens voor een héél steil, héél nat en héél glad stukje, we móesten daar wel naar beneden om het pad te bereiken. Ik maakte de foto p het moment dat ik onze kansen stond in te schatten, even later gleden we eerst ik en toen Cecilia tóch uit, wij waren ingevingen maar één van mijn trouwe titanium stokken liep en knak op (die ik later wrikkend tussen een gietijzeren putdeksel weer enigszins recht boog)

Het pad was hier en daar in een snelstromend riviertje veranderd, één van de natste paden bleek het Waterwegske te heten. 

Het blíjft betoverend mooi allemaal, van het ene sprookjesbos naar het andere. En ik blíjf maar foto's nemen, omdat ik elke keer verrast wordt door wéér een mooi uitzicht.

En passant beklommen we ook top vijf (de Hakkenberg) en zes ().

Met gevaar voor eigen leven trokken we door een eiland met jong vee; toen ze op ons af kwamen lopen probeerde ik 'vinnig te kijk' zoals ik in de Ardennen leerde van onze Zuid Afrikaanse au pair, die als boerendochter ervaring had met koeien. 

We eindigden de dag bij Michiel en Joos in Mheerenlindje, een adres van Vrienden op de Fiets. Zijzelf én hun huis ademen de sfeer van de jaren zeventig tot haar oorbellen, de theemuts en het beddengoed aan toe. 

We eten straks vegetarisch en in plaats van mijn potje bier, drink ik nu een beker kruidenthee.