Longfunctie

In het kader van de protocollen moest ik vandaag voor een longfunctieonderzoek naar het UMCU. Ik heb het voor de transplantatie ook éénmaal gehad en het is een hele ervaring. Bij de meeste onderzoeken wacht je lijdzaam af tot het voorbij is, zoals een röntgenfoto, een scan, bloedafname ed, maar hierbij wordt je aan het werk gezet. Je krijgt een klem op je neus en moet een mondstuk in je mond stoppen waar je lippen omheen vallen en dan ademen alsof er niks aan de hand is. Het is net als snorkelen, het voelt heel onnatuurlijk om lucht die je niet ziet uit een apparaat diep rechtstreeks je longen in te zuigen, net zoals je bang bent dat er een klots water naar binnen komt bij een snorkel; alleen krijg je dan als beloning een mooie onderwater wereld te zien met tropische visjes! 

Je zit in een soort telefooncel en krijgt opdrachten: Diep in, diep uit, snél in, snél uit, houd vast enzo en dan gaat de deur dicht en, om het nog akeliger te maken, gaat er plots een paar seconde de luchttoevoer dicht en moet je tóch 'gewoon' doorademen. Het is net zo spannend als een stoelendans: rustig doorademen en niet weten wanneer de muziek stopt! 

Je zal maar écht iets aan je longen mankeren, dat lijkt me heel benauwend allemaal! Bij mij verwacht ik maandag een volkomen normale uitslag te krijgen. 

Ik ben deze dagen bezig met 'operatie kippenhok'. Ik haalde het verrotte overstek en de makelaar eraf (Marcel timmert nieuwe), ik schuurde en schilderde de buitenkant met donkergroene dekkende beits uit de schuur. Oeps, helemaal niet mooi, het glom en het was té groen. Na een afspraak bij Gamma kocht ik minder glimmende beits, donker Grachtengroen. Mooi geworden toch? 

Deze kant van het hok moet nog, maar daar moet Marcel eerst gaan zagen en timmeren, wordt vervolgd. 

Terwijl ik schilderde waren de kippen met veel misbaar een zandbad aan het nemen in het zand en de cacaodoppen op de vloer van de ren en dat ging echt niet samen. Ik liet ze los en binnen de kortste keren verdwenen ze achterom naar de tuin waar ze driftig aan het schoffelen en pikken waren tussen oude bladeren onder streng toezicht van meneer Haan. Gezellig!

De keukentafel is inmiddels veranderd in een kraamtafel vol jong geluk; de pompoenzaden (van de oogst van vorig jaar) zijn opgekomen en de tomatenzaadjes staan onder glazen vazen te ontkiemen. Maar er moet nog heel wat gebeuren voordat we pompoensoep kunnen eten!