Marcel jarig

Vanmorgen was het voor het eerst mijn beurt om de echtelijke stond te verlaten om manlief te verrassen met koffie en een ontbijtje op bed, want jarig, 68 jaar!

's Morgens was ik bezig met het bakken van een appeltaart, niet de traditionele die hij op zijn verjaardag altijd krijgt, maar een pencee taart met amandelspijs en, okay, wél met échte slagroom, geen slagroomspuit.

Om hem op zijn verjaardag niet te overvragen, maakte ik van deze droge dag gebruik om met mijn bladblazer het erf te lijf te gaan. Zolang ik de blazer maar ontspannen vasthield en hem heen en weer liet zwaaien was het best te doen. Ik blies alles aan de zijkanten, nog niet in staat om op en neer te bukken om het in de groenbak of de kruiwagen te doen. Na afloop lag ik een uurtje knock-out op bed.

De verpleegkundige raadde me aan om wél mijn grenzen op te zoeken, maar er niet overheen te gaan; dat is juist zo lastig! 

Broer Roeland en Marga kwamen op zieken/verjaardagsbezoek, verder een weinig feestelijke verjaardag in coronastilte.