Top de dip in!

Wat een topdag gister. Ik voelde me helemaal mezelf, ik at goed, was goed wakker, had leuk bezoek, gezellige telefoongesprekjes, helemaal fijn! 

Ik ben zó ingesteld op een herhaling van alle ellende van zeven jaar geleden dat ik niet durf te geloven dat het zo goed zal blijven gaan, dus ik blijf rekening houden met complicaties in de dip, die nu tóch wel echt begonnen is. De witte bloedcellen zijn nu uit mijn bloed verdwenen en het Hb is gedaald naar 5.4 mmol/l. 

In mijn tijd liepen verpleegkundigen 's morgens met volle, klotsende waskommen en stapels handdoeken over de afdeling om patiënten te helpen met wassen en bedden op te maken, dat is er helemaal niet meer bij. Het vak is steeds technischer geworden: een gecomputeriseerde medicijnkar en geen infuus meer zonder piepende pomp! Daar worden wij als patiënten knettergek van! Als een zakje leeg is of als je te veel beweegt of op je lijn ligt, gaat er een alarm af en blijft ie piepen tot er een verpleegkundige komt. Overdag geen probleem maar 's nachts heel vervelend, want we piepen alledrie op ons beurt! 

En ik heb een nieuwe hobby (lach niet!): honden kijken! 

Ik heb al langer het idee dat ik een hond zou willen hebben om te wandelen én om te knuffelen, een mooi voornemen voor mijn nieuwe leven! Ik zou dan wel kiezen voor een instapmodel en geen doorgefokte pup en dan kom je al gauw op de site van de asiels of de zogenoemde verhuishonden uit Zuid en Oost Europa via adoptiesites. Hoe vinden jullie Pedro? Eerst nog maar even verder met Marcel in conclaaf, die moet nog wel enthousiast gemaakt worden! 

Vandaag kreeg ik een práchtige en héél lieve kaart uit onverwachte hoek (bedankt Noor en Sieb!). Ik ben dól op stillevens, dit is wel een heel bijzondere uit de 18e eeuw, wie verzint zo'n combinatie?! Het is een Italiaanse miniatuur van Vitelli, volgens internet bevindt het zich in Palazzo Pitti in Florence. Prachtig!

PS nog een spreuk uit mijn geluksdoosje: 'Vertrouwen zal alle vrees overwinnen'.