Toen ik gister de jongens naar bed bracht hadden we het over de opname en vroeg Abel van 6 jaar: Ga je het wel overleven? Ik besefte dat mijn ziek- zijn voor de jongetjes ook veel impact heeft, oma Renate is immers ook overleden.
Ik had deze maanden een letterlijk en figuurlijke theatrale voorstelling van zaken: ik heb een ticket gekregen voor de voorstelling van 18 september, ik heb er over gelezen en ik heb verhalen gehoord van mensen die al geweest zijn, maar het is nog spannend wat ík ga meemaken.
Vandaag de laatste dag! Alle kinderen kwamen. Het weer was beter dan voorspeld, we zaten samen op het zonnige terras, Hanneke had cupcakes gebakken met de jongens, Wouter en Marcel bereidden een uitgebreide warme lunch en 's avonds versgemaakte gnocchi met beukenootjes taart toe (waarvoor de nootjes en famille werden gezocht én gepeld!) : een en al rumoerige gezelligheid! De kinderen noemden het geen farewell-party (want dat klinkt zo eindig) maar een uitzwaai-feestje!
Ik pakte mijn boeltje bij elkaar: ponnetjes, toiletspulletjes, elektronica voor vermaak en contact met de buitenwereld en de tekening van Abel voor boven mijn bed.
Ik ben er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten