De zon komt op boven het Wad
Ik sliep gisteravond in met mijn oogkleppen op en met oordoppen in en vervolgens sliep ik de héle nacht. Heerlijk.
Toen ik de hut uitkwam, gingen er slingers en werd ik door de anderen toegezongen.
Aankomst in de haven van Vlieland
We maken véél meer vaaruren dan ik had verwacht. De tocht vanaf Texel liep eerst een héél eind de Waddenzee op tot halverwege de kust van Friesland voordat hij weer westwaarts naar Vlieland voer; dat heeft te maken met de vaargeul en het getij. De overtocht duurde vijf uur, zodat we pas begin van de middag in de benen gingen.
Ik liep vandaag op met Simone en Marja en hun bevriend stel. De route liep door de duinen met naaldbomenbos en leidde ons naar....
Op Vlieland kom je niet met een auto, dus alle toeristen hier fietsen. Zodra je het eiland op komt zie je die fietsenverhuur bedrijven. Het autoloze eiland zorgt voor een vriendelijke aanblik, veel jonge gezinnen, echt een vakantiesfeer.
We liepen langs een camping met louter katoenen 'de Waard' tenten, een yuppen publiek met bakfietsen.
Herken je dat? Na een klim door het laatste duin dat verwachtingsvol gevoel van: Komt ie nu? De zee? En ja daar ligt ie en voor je het weet maak je tóch weer de foto die je al zo vaak gemaakt hebt. Het blíjft een heerlijk moment.
In het dorp trakteerde ik op ijsjes. We hebben de route in verband de tijdsdruk van de afvaart én een aangeslagen knie hier en daar wat ingekort tot 15 km.
Nu varen we aan het eind van de dag door naar Terschelling, waar we morgen gaan lopen.
Dat was een fijne verjaardag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten