Vandaag was ik al wéér een dagje in Leiden, deze keer met Cecilia. We kwamen af op de tentoonstelling 'Thuis in het Groen' met werk van Floris Verster (1861 - 1927), een Leidse kunstschilder, die zich toelegde op het schilderen en tekenen van bloemenstillevens, maar anders dan we gewend zijn.
Dit is een klassiek Bloemenstilleven uit de 19e eeuw (prachtig, ik ben er gek op), mooi, knap geschilderd, smaakvol weergegeven, maar niet verrassend. En, nooit op gelet of aan gedacht, in dit soort stillevens worden bloemen weergegeven die in die tijd helemaal niet in Nederland te krijgen waren en die ook niet in dezelfde tijd bloeiden (maar dit praat ik ook maar na van de teksten van de tentoonstelling).
In de tijd dat kunstenaars rond de eeuwwisseling allemaal op reis gingen naar het zuiden om in de natuur te gaan werken, bleef deze Leidenaar honkvast in Leiden.
En dit zijn bloemstillevens die Verster maakte van boeketten die zijn vrouw bij elkaar plukte en in een vaas zette, zodat hij ze kon schilderen, Nederlandse bloemen uit de achtertuin: pioenroos, anemonen, klaprozen. Niks geen protserige exotische boeketten.
Wat óók bijzonder is, is dat hij boeketten schilderde waarop de bloemen of bladeren al verkleuren en uitvallen: "Voor
Verster ligt schoonheid juist in het verval".
Gek genoeg werden de spektakelstukken waarmee hij bekendheid verwierf pas in de laatste zaal getoond. Hij schilderde op 28 jarige leeftijd zes hele grote doeken (ik schat 1.5 x 2 meter), waarvan er vijf bijeen gebracht waren. Hierin is dat verval heel duidelijk in te zien.
Het is dit jaar 100 jaar geleden dat Jan Wolkers werd geboren. Ter ere daarvan was er een kleine tentoonstelling. Hierboven twee van zijn werken met het volgende bijschrift:
ZONDER TITEL
UNTITLED
JAN WOLKERS 1925-2007
1986, goudverf met steengruis en
koeienstront gemengd met latex, op doek
Heel onconventionele materialen!
We combineerden ons bezoek aan Leiden met een Singelwandeling, een wandeling door opeenvolgende parken met elk zijn eigen karakter. We kregen de beschrijving nog heel ouderwets op papier bij het VVV na betaling van 50 cent. We zijn inmiddels zó gewend aan digitale routes op onze telefoons dat het kaartlezen, zonder onszelf als stipjes te zien bewegen op de kaart, best lastig bleek.
Tussen de hoosbuien door was het een heerlijke, rustige en groene route.
En met de nodige horecastops werd het een dagvullend programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten