Mummies

In het ingewikkelde programma van Maarten en Hanneke vallen hier en daar 'de jongens' vrij en dan staan 'de tantes' (zoals Suzanne en Hannah dan heten) én Marcel en ik vooraan om ze te mogen vermaken. 

Marcel en ik namen ze al een dagje mee naar Katwijk, ze logeerden een nachtje bij mij thuis, de tantes namen ze mee naar een zwembad met een reusachtige glijbaan, naar de bioscoop en daarna mochten ze ....

...zelf hun pizza maken én bij Suus logeren

En gister waren Marcel en ik weer aan de beurt. We reden met de trein naar Leiden, een treinrit is voor hen nog steeds bijzonder, die hebben ze niet in Costa Rica.

We deden ze een groot plezier met een Mac Donalds maaltijd en liepen door het centrum van Leiden.

Leiden is de geboortestad van mijn ouders. Ik heb denk ik niet eens zo vaak bij mijn oma Boter boven op zolder gelogeerd, maar ik herinner me dat we dan 'altijd' naar een museum of de Hortus gingen. Mijn oma was héél trots op haar stad en nam ons graag mee de stad in. 

We passeerden eerst het Wereldmuseum (voorheen museum van volkenkunde). Marcel heeft Abel daar in het verleden eens mee naar toe genomen, het arme kind moet amper vier jaar zijn geweest, en dat verliep anders dan verwacht. Nog maar amper binnen heeft hij, zijn handje in de grote hand van opa, zachtjes gezegd: "opa, ik vind het een beetje spannend, ik wil naar mama", zodat het een heel kort bezoek werd. 

Ze zijn nu wat ouder, deze keer had ik bedacht dat ze de Egyptische mummies in het Oudheidkundig museum wel aan zouden kunnen, dat vond ik als kind geweldig.

Ik was helemaal vergeten hoe dat altijd ging, museumbezoek met ónze kinderen toen ze klein waren: Marcel die aandachtig langs vitrines liep, de kinderen uitleg gaf tot hun spanningsboog bereikt was en vervolgens hobbelde ik in hun enthousiaste tempo de rest van het museum door. En zo ging het nu weer: "oma check deze!"
Abel zit in groep 8 en wist ons veel te vertellen over mummies en hiërogliefen, dat leren ze dus ook op school in Costa Rica.

Het verblijf van de Costaricanen loopt nu naar zijn eind. Alle aandacht is nu gericht op het huwelijk van Wouter en Charlotte aanstaande zondag. Alles is tot in de puntjes geregeld, ze hebben een strak schema van voorbereidingen tot en met de laatste dag. Het enige onzekere is het weer en de verwachtingen voor zondag worden met de dag slechter. 

Ik lakte vandaag vast mijn nagels in de kleur van mijn jurk en regelde een lief kaartje voor bij het trouwcadeau.

Ik ben er helemaal klaar voor.