ANWB Route Amsterdam 750 jaar: 13.8 km

Vandaag liep ik een route door Amsterdam Noord, die door de ANWB is gemaakt in het kader van Amsterdam 750 jaar. Volgende week gaan we hem lopen met het Genootschap, ik moest hem vandaag vöórlopen. Cecilia liep de eerste helft mee.

De route loopt door Amsterdam Noord en laat zien wat er in de vorige eeuw allemaal gebouwd en ontwikkeld is in dit deel van de stad. De voormalige scheepsindustrie, de uit de grond gestampte tuindorpen, wijken met eigen architectuur, dijkjes en stukken groen. 

We ontmoetten elkaar aan de IJ-zijde van Amsterdam Centraal (vroeger een gribusbuurt, nu een mondaine Boulevard) en lieten ons door de pont overvaren naar het NDSM terrein aan de overkant van het IJ en door het boottochtje werd het meteen al een echt dagje uit.

Ooit was de NDSM een scheepswerf (de Nederlandsche Dok- en Scheepsbouwmaatschappij) die werk bood aan een grote groep arbeiders uit Amsterdam. Nu is het een gebied met kunstenaars, horeca en festivals. De oude gebouwen zijn kleurig door de graffiti, maar écht gezellig ziet het er niet uit. Zullen hier tzt niet toch woningen gebouwd worden? 

Tuindorp Oostzaan werd gebouwd in Amsterdamse School stijl

Voorheen was 'Noord' één groot poldergebied. Vanaf de twiniger jaren werden er tuindorpen gebouwd om de arbeiders en bewoners uit verpauperde stadswijken te huisvesten.

Na Tuindorp Oostzaan liepen we vandaag ook door de tuindorpen Nieuwendam, Buiksloot, Buiksloterham en Floradorp, elk met hun eigen architectuur.

Na anderhalf uur kwamen we in het Noorderpark, een mooi open groen gebied waar het op zondag heel gezellig was bij restaurant Sans. Het was heerlijk weer en het zat er vol met jonge gezinnetjes. 

                 Nieuwendammerdijk

              De Nieuwendammersluis

In museum Amsterdam Noord (gesitueerd in een voormalig badhuis) werden we door de enthousiaste vrijwilliger van dienst zóver de historie van waterwerken, dijken en maatschappelijke ellende ingetrokken, dat we voortijdig afhaakten. Voor geschiedkundige verhalen is mijn spanningsboog immers niet zo groot. Sorry meneer de gids. 

Na het Vliegenbos (nee, heeft niks met vieze vliegen te maken, is vernoemd naar het raadslid dat het ontwierp) kwamen we langs de Tolhuistuin, tegenwoordig een 'culturele vrijplaats'.

Aan het eind van de route liepen we over het voormalige Galgenveld (brrr) waar nu het Eye Filmmuseum staat. 

Na een drankje bij het Tolhuis werd ik weer met de pont naar het station teruggevaren.

Dat gaat lukken volgende week! 

Jo Koster in Gouda

Jo Koster? Wie is Jo Koster? Dat dacht ik ook toen de advertentie van het Gouds Museum op Facebook langs kwam. Nou, Jo Koster (1868-1944) was kunstenaar, schilder en tekenaar en werkte in de eerste helft van de 20e eeuw. 

Zij was, net als Charley Toorop, een moedige, zelfstandige vrouw, ze verbrak haar verloving om kunstenaar te worden. Ze verdiende de kost met portretschilderen, maar ging liever met haar schilderspullen op stap de natuur in om daar te werken. 

Een naakt schilderen moest stiekem; in die tijd was dat voor vrouwen verboden

Ze verbleef een poosje in Staphorst en maakte er mooie, kleurige schilderijen

Deze werken waren mijn favorieten. Net zo mooi als de bloesembomen van Van Gogh en Toorop, die vervelen nooit. 

Ze had een groot netwerk aan kunstenaars om zich heen, was avontuurlijk en reisde met een oude auto door heel Europa. Ze werd door anderen geïnspireerd en schilderde in verschillende stijlen. 

                             Florence

Er was een hele wand met dit soort kleine aquarellen en pentekeningen op briefkaart formaat van plekken waar ze verbleef en die ze als ansichtkaarten verstuurde naar vrienden en familie thuis. 

                 Getekend zelfportret

En hier een geschilderd. Op oudere leeftijd kreeg ze een oogziekte, toch schilderde ze door.

Het Gouds Museum ligt in het oude centrum en is ondergebracht in een oud Gasthuis. Het museumrestaurant heeft een terras op de charmante binnenplaats, daar lunchten we.

We brachten ook de vaste collectie van Gouds aardewerk en de salon met werken van de Haagse School nog een bezoek en wandelden door de winkelstraat weer terug naar het station. 

                        Het stadhuis

En Harmen trakteerde op verse stroopwafels

Heerlijk bezit, die museumjaarkaart.

Vreugde en verdriet

Vreugde: de vrolijke foto's bij het bedankje van het bruidspaar

Verdriet: het vertrek van deze lieverds

En weer door!

De bruiloft

De bruiloft werd een succes! De dag liep precies zoals de bruid en bruidegom het zich gewenst hadden. Zelfs de weersomstandigheden hebben zich aangepast, ondanks code geel met regen en onweer was het de hele dag droog én louter de zon zich zelfs nog zien. Om vijf uur regende het een uurtje.

De dag speelde zich af in een om zaagmolen de Ster in Utrecht 

Ik zal er geen complete trouwreportage van maken, maar ik laat toch wel wat meekijken. 

Harmen maakte dit feestelijke bruidstaartje

Bij binnenkomst stond een foto apparaat waar de gasten een (hilarishe) foto konden maken voor in het gastenboek

Wouter is chefkok en had met zijn collega's zelf het viergangen menu samengesteld en voorbereid

           Trots op mijn mooie kinderen! 

Één en al blijheid en jong geluk.

Heerlijk zo'n dag! 

Mummies

In het ingewikkelde programma van Maarten en Hanneke vallen hier en daar 'de jongens' vrij en dan staan 'de tantes' (zoals Suzanne en Hannah dan heten) én Marcel en ik vooraan om ze te mogen vermaken. 

Marcel en ik namen ze al een dagje mee naar Katwijk, ze logeerden een nachtje bij mij thuis, de tantes namen ze mee naar een zwembad met een reusachtige glijbaan, naar de bioscoop en daarna mochten ze ....

...zelf hun pizza maken én bij Suus logeren

En gister waren Marcel en ik weer aan de beurt. We reden met de trein naar Leiden, een treinrit is voor hen nog steeds bijzonder, die hebben ze niet in Costa Rica.

We deden ze een groot plezier met een Mac Donalds maaltijd en liepen door het centrum van Leiden.

Leiden is de geboortestad van mijn ouders. Ik heb denk ik niet eens zo vaak bij mijn oma Boter boven op zolder gelogeerd, maar ik herinner me dat we dan 'altijd' naar een museum of de Hortus gingen. Mijn oma was héél trots op haar stad en nam ons graag mee de stad in. 

We passeerden eerst het Wereldmuseum (voorheen museum van volkenkunde). Marcel heeft Abel daar in het verleden eens mee naar toe genomen, het arme kind moet amper vier jaar zijn geweest, en dat verliep anders dan verwacht. Nog maar amper binnen heeft hij, zijn handje in de grote hand van opa, zachtjes gezegd: "opa, ik vind het een beetje spannend, ik wil naar mama", zodat het een heel kort bezoek werd. 

Ze zijn nu wat ouder, deze keer had ik bedacht dat ze de Egyptische mummies in het Oudheidkundig museum wel aan zouden kunnen, dat vond ik als kind geweldig.

Ik was helemaal vergeten hoe dat altijd ging, museumbezoek met ónze kinderen toen ze klein waren: Marcel die aandachtig langs vitrines liep, de kinderen uitleg gaf tot hun spanningsboog bereikt was en vervolgens hobbelde ik in hun enthousiaste tempo de rest van het museum door. En zo ging het nu weer: "oma check deze!"
Abel zit in groep 8 en wist ons veel te vertellen over mummies en hiërogliefen, dat leren ze dus ook op school in Costa Rica.

Het verblijf van de Costaricanen loopt nu naar zijn eind. Alle aandacht is nu gericht op het huwelijk van Wouter en Charlotte aanstaande zondag. Alles is tot in de puntjes geregeld, ze hebben een strak schema van voorbereidingen tot en met de laatste dag. Het enige onzekere is het weer en de verwachtingen voor zondag worden met de dag slechter. 

Ik lakte vandaag vast mijn nagels in de kleur van mijn jurk en regelde een lief kaartje voor bij het trouwcadeau.

Ik ben er helemaal klaar voor.