Onweer en regen. Dag 4: 22 km

Ik ben sinds een half jaar vegetariër, of nee, dat klinkt gek, ik eet sinds een half jaar vegetarisch, vlees eten is geleidelijk uit mijn leven verdwenen en nu wil ik het niet meer. En soms is dat jammer, bijvoorbeeld als je in Duitsland op vakantie bent, want wat hoort daarbij? Precies, een schnitzel met patat! En wat kreeg ik gister op mijn bordje: een vegetarische schnitzel mét patat en het smaakte me net zo lekker als in eerdere vakanties bij onze oosterburen!
Dás ist Urlaub jah!

Ik heb me hier aan de medewandelaars voorgesteld als Annemieke met de e achteraan, die ik na de scheiding heb teruggekregen toen ik van Annemiek van der Beek weer Annemieke Boter werd en ik vind het fijn dat de anderen me zo noemen. Mijn Woerdense omgeving is gewend aan Annemiek en blijft me zo noemen. Dat één letter zo'n verschil kan maken.

Een foto van ons achtkoppig groepje, gemaakt met de aftelfunctie, waarbij ik 2x te laat en uiteindelijk op tijd in beeld kwam

We hadden van binnen uit zicht op de begraafplaats

Vannacht ging het buiten enorm tekeer met donder, bliksem en slagregen. Toen we aan de wandel gingen was het heiig, klam en vochtig. Toen het begon te miezeren deden we de regenkleding aan en toen het slagregen werd stond daar, als een wonder, opeens een wit kerkje, waar we konden schuilen. 

We startten vandaag in Daun en liepen de eerste uren langs drie vulkanische meren. De broers kennen de streek van één van hun jaarlijkse fietsvakanties en hadden me al gevraagd of ik daar langs zou komen, hier zijn ze. 

We pauzeerden bij een bäckerei voor Kaffee und Kuchen en bekeken de buienradar, dat zag er behoorlijk heftig uit. Twee heren haakten af uit angst voor het voorspelde onweer (watjes!). Er ontspon zich natuurlijk een discussie over verschillende versies van 'wat te doen bij onweer' van plat op de grond gaan liggen of op juist op je jurken gaan zitten, niet schuilen onder een alleenstaande boom en of lopen in een bos nu wel of niet gevaarlijk is. 

          En toen werd het nat, nat, nat 

En toen de slagregen en donder te keer ging zaten we droog beschut in een schuilhut, waar we onze broodjes aten. En niemand werd door de bliksem geraakt! 

      Prachtige mossen tegen de rotswand

De tweede helft van de etappe waren er een paar uitdagende afdalingen met smalle, natte en dus glibberige paden. 

Eenmaal terug in het hotel konden ik mijn klamme kleren uittrekken, warm douchen en droog aankleden. Toen restte alleen nog een heerlijk diner en een zacht bed. 

Welterusten!