We waren met z'n zessen, een gezellig klein clubje. Het werd een wandeling over dijken en dijkjes, op de heenweg richting Volendam langs het IJsselmeer en linksom terug naar Monnickendam over grasdijkjes langs binnenwatertjes.
We liepen net voor aankomst in Volendam langs een grasveld vol rietorchis, deze bijzondere bloem werd herkend door Toot, de natuurdeskundige van ons gezelschap en staat bekend als de meest voorkomende orchidee in Nederland.
Halverwege de route dronken we koffie met appelgebak in Volendam, met zicht op de haven. We liepen niet het toeristische centrum in om ons te laten vereeuwigen in Volendammer klederdracht.
Er stond een stevige wind (de schuimkoppen stonden op de golven in het water) blies ons voortdurend in de oren. Het lukte desondanks tóch om heerlijk bij te kletsen over de bruiloft van Resie's zoon, het reisleider-verleden van Toot, de literaire kennis van Joke, de oogst uit de moestuin bakken van Cees en de vakantie plannen van Simone.
En, liggend in het gras, verzuchtten we dan maar weer eens hoe goed we het hebben. De wind blies vandaag alle zorgen om het leed in de wereld voor even bij ons weg.
We wandelden door het stadje, dronken een 0.0 biertje en reden weer ieder zijns weegs.
En..... geen spatje regen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten