Eens in de zoveel tijd maak ik een wandelafspraak met Pieter, een Caminovriend van mijn eerste Camino, dat is inmiddels 11 jaar geleden! Hij had voor gister een klompenpad over de uiterwaarden van de Lek nabij Culemborg uitgezocht, dat bleek niet zo'n slimme keuze met de regen die er zondag viel, want: natte open velden.
Natgeregend
Kijk deze zware Hollandse luchten, dat heeft toch óók wel wat
We eindigden bij Fort Everdingen
We dronken voor vertrek eerst koffie in een restaurantje in de hoop dat de regen zou minderen. Toen dat niet gebeurde, startten we met capuchon en regenbroek en regenden we het eerste uur zeiknat, waarbij mijn nieuwe wandelschoenen tot mijn opluchting heerlijk droog bleven!
We liepen langs een glibberige waterkant, baanden ons een weg door kniehoog gras en worstelden ons onder laaghangende, druipende takken van bloeiende vlieren en meidoorns door.
En geleidelijk aan bleek de weersverwachting helemaal te kloppen, de middag werd droog, de jassen gingen zelfs uit en we zaten met onze regenbroek aan in het natte gras onze boterhammetjes te eten. Ik heb sinds moederdag het bak-virus te bakken en had zaterdag sinaasappelcakejes gebakken, daar had ik er een paar van meegenomen voor onderweg.
Ik kom op mijn wandelingen met regelmaat vestingen van de Hollandse Waterlinie tegen, dit was er weer één. Als je de kaart bekijkt, dan klopt dat ook wel. Er zijn een kleine 100 vestingen. Dat ze dat in de 17e-18e eeuw allemaal hebben bedacht én zo'n monsterproject ook hebben uitgevoerd.
En zo pikten we óók nog wat historie mee op onze wandeling.
Er zit nu een uitspanning en een kleinschalige bierbrouwerij in de bijgebouwen en daar proefden we een blond biertje van.
Toen ik om zes uur thuis kwam en nog een ingrediënt bij de supermarkt haalde voor de avondmaaltijd, zwichtte ik volkomen onverwacht voor een diepvries pizza, voor het eerst in mijn vrijgezellenbestaan. Wát een teleurstelling. Ik nam me voor dit nóóit meer te doen, dan bak ik wel een eitje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten