Het werd eigenlijk een heel gezellige week met elke dag wel een bezoekje voor wat afleiding tussen de bedrijven door. Ik heb héél wat kopjes koffie gezet. Zó lief allemaal.
Tijdens de yogales van vanmorgen heb ik tijdens de afrondende ontspanningsoefening mijn plek in de MRI gevisualiseerd en dat ging prima.
Dochter Hannah kwam eind van de morgen, we dronken koffie, lunchten samen bij mij thuis en reden naar het UMCU, zo werd het onderzoek een gezellig uitje.
Ik kreeg oordoppen in, een koptelefoon op mijn hoofd en het verzoek mijn ogen zo stil mogelijk te houden. Tijdens mijn opleiding heb ik nu en dan angstige mensen bijgestaan die volslagen in paniek raakten als ze die tunnel ingeschoven werden; gelukkig had ík daar helemaal geen last van. Gewoon ogen dicht en rustig doorgaan met ademhalen.
Maar je ogen stil houden en, met gesloten ogen, fixeren op een fictief punt in de verte, dat is niet te doen! Het vereist opperste concentratie en inspanning, waar je ogen en je oogleden vanzelf van gaan trillen. Probeer het maar eens!
Maar gelukkig waren de röntgenlaborantes tevreden met het eindresultaat.
Nu morgen nóg een keer rustig stilliggen met gesloten ogen terwijl de oogarts haar gang gaat met de scalpel (brrr!) en dan wachten tot er duidelijkheid komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten