Ik haalde hem zaterdag op. Hij is gelukkig zó vertrouwd met me, dat hij zonder aanmoediging of instructie hup in de achterbak van mijn auto sprong.
Ik kreeg van alles mee: een grote zak hondenbrokken, kauwsnacks, en groot hondenkussen en zijn vertrouwde dekentje.
Het is wel weer even wennen aan een hond in huis. Ik ben meer vertrouwd met katten in huis en die zíjn er, zonder zó nadrukkelijk aanwezig te zijn. Maar Mac volgt me overal, met zijn ogen óf hij loopt echt achter me aan. Als ik iets in mijn mond stop, voel ik me haast schuldig dat hij niets krijgt. Als ik eerst ontbijt vóór het eerste loopje denk ik dat ik hem onaardig lang laat wachten en als ik hem even alleen laat om een boodschap te doen of naar het hospice ga, dan vind ik het zielig dat ie alleen achter blijft.
Maar, ik ga drie keer per dag met hem lopen en dan zie ik, dat ie daar blij om is. Een hondenleven bestaat uit heel basale zaken: eten, poepen, plassen, lopen en liggen. Ik maak één lange wandeling per dag op plaatsen waar hij ook stukken los kan lopen, dat geeft hem tóch even wat vrijheid om heen en weer te rennen en rond te snuffelen.
Toen we in Zegveld kwamen wonen in een voormalige boerderij met rieten dak, een grote tuin met vijver en slootjes, met een kruiwagen en een konijn, nam ik een abonnement op het blad 'Landleven'. Een tijdschrift vol buitengebeuren: waxjassen, stoere leren laarzen, handgebreide truien van zuiver scheerwol, oude keukens met stoofpotten in gietijzeren pannen, taarten met fruit uit eigen tuin, open haard (dat kón toen nog), tuinen met wilde bloemen enzovoort. Heb je de vibe een beetje?
Zó voelde ik me vandaag toen ik er met Mac op uit ging. Ik had natuurlijk sjaggerijnig met hem de kou en de regen in kunnen stappen, maar ik koos voor een positievere aanpak en maakte er een outdoor- activiteit van. Ik kleedde me warm aan met mijn winterregenjas (die waxjas is er nooit gekomen), capuchon, dikke das, regenbroek, bergschoenen, wind- en waterdichte handschoenen en toog zo mét hond naar Linschoten. We hadden er met dit hondenweer volop de ruimte, er liep geen kip.
En nu zit ik voldaan met een kop warme winterthee met specerijen, honing en sinaasappel (cadeautje van Cecilia) op de bank. Klaar voor de komende dagen.
Prettig kerstfeest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten