We vlogen met Turkish Airlines met een overstap in Istanbul, eerst drie en toen nog ruim zes uur tot Kathmandu.
Ik zat, zoals gewoonlijk, weer nét bij de vleugel, maar in de verte zagen we toch de pieken van de Himalaya boven de wolken uitsteken. Hoe gaaf is dat!
Ik heb me laten vertellen dat het zicht op de hoge sneeuwpieken vaak aan het zicht wordt onttrokken door bewolking en/of smog, maar dan hebben wij vast het deel bóven de wolken gezien.
De regentijd is hier een maand geleden geëindigd, toen waren er nog overstromingen in de Kathmanduvallei. Nu is het begin van de winter.
Op het vliegveld werden we op gewacht door onze Nepalese gids en kregen deze bloemenkransen omgehangen (waar later ook de stad mee vol bleek te hangen voor een festival)
We zijn met een kleine groep: zes vrouwen en drie mannen.
De eerste dagen zijn we in Patan (of Lalitpur), één van de drie koningssteden. Het ligt min of meer tegen de randen van de hoofdstad aan.
Nog zwevend van de slaap na een doorwaakte nacht in het vliegtuig liepen we na aankomst op straat. Binnen een minuut stonden we al voor een eerste stupa en een rij gebedsrollen.
Ik zal me de komende dagen moeten verdiepen hoe dat zit met het geloof hier, het lijkt een mengelmoes van Hindoeïsme en Boeddhisme.
In het stadshart ligt het centrale plein, waar het koninklijk paleis staat, omgeven door meerdere tempels met pagodes, beelden en bizar fijn uitgewerkt houtsnijwerk met afbeeldingen van Hindoegoden.
In 2015 was het hier een ravage na de aardbeving, we zagen foto's van ingestorte gebouwen; die zijn nu weer helemaal gerestaureerd.
In een paar uur tijd zagen we al heel veel moois en raakten we gewend aan de drukte op straat, de toeterende scooters, de smalle straatjes en de piepkleine winkeltjes.
We streken neer op een rooftop-terras voor een late lunch, kregen een uurtje om in te checken en ons op te frissen...
Het is nu acht uur 's avonds, ik ben gebroken en ga een lange nacht slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten