Er was nog enige ruimte om te stressen, want er was onduidelijkheid in de herberg of het minibusje naar het station (10 km verderop) nu wel of niet zou rijden zónder reservering vooraf. We staken dus langs de uitvalweg van Vezelay onze duim op, constateerden dat er angstig weinig en bovendien onwillige automobilisten voorbij kwamen, werden al nerveus of we die trein niet gingen missen, maar gelukkig werden we opgepikt door een vriendelijke Fransman, die ons bij het uitgestorven, dichtgetimmerde stationnetje afzette, waar keurig op tijd inderdáád een trein stopte.
Ook de overstap in Parijs liep op rolletjes en inmiddels zit ik in de stoptrein naar Woerden met een verse baguette, Franse kaas en een pak Franse groentensoep in mijn tas voor thuis.
Nu straks nog even het moment van thuiskomen in mijn lege huis, dát blijft toch wel raar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten