zaterdag 30 maart 2024

Laatste dag

Een toen was het al weer om! 
Vanmorgen bezochten we met een groepje nog China Town:

            Eerst de bloemenmarkt......

.....toen een gigantische markt met van alles, van gedroogde paddestoelen, vlees, vis, kruiden, thee, pannen en wierook tot lappen stof en haarspeldjes. 

            .....en een Chinese tempel



We zagen aan het plafond allemaal grote, brandende wierookringen hangen met briefjes eraan. Bij navraag waren dit offers. Wij kochten er één met een dank voor de mooie tijd in dit land en om een goede terugreis af te smeken. Hij werd door een man met een lange stok in de hoogte opgehangen.

               en tot slot een laatste lunch

Om 18 uur vertrekken we voor een gezamenlijk afscheidsdiner en dan naar het vliegveld. 

Voor jullie vast: Vrolijk Pasen!

vrijdag 29 maart 2024

Mekong delta

Update: Het pril geluk van het vakantie-koppel vertoont de eerste barstjes, ze verschenen vanmorgen onafhankelijk van elkaar, met stuurse hoofden bij het ontbijt op het openlucht rooftop-restaurant. 

Vanmorgen werden we naar de Mekong delta gereden, dit gebied is zo groot als heel Nederland met net zoveel inwoners! 
Mekong betekent Meerkoppige Draak, zo ziet ie er met enige (eigenlijk best veel) fantasie uit vanuit de lucht. 
Het is een heel vruchtbaar gebied, waar veel rijst, groenten en fruit vandaan komen, verder wordt er veel vis gevangen en gekweekt, ook voor de export. 

        Voor het eerst op een mountainbike

We werden naar één van de eilanden gevaren en maakten er een fietstocht (de vierde!), het was een heel andere omgeving dan bij onze eerdere tochtjes op het platteland en echt een land van melk en (letterlijk!) honing. Veel groen, struiken, tuinen, bloemen en fruitbomen, de pomelo's, bananen, papaja's en het jackfruit gingen rondom ons zó voor het plukken. 

Kleinschalige paddestoelkweek op vochtig zaagsel in PET flessen

                   Nóg meer bootjes 

                           en nóg  een

Terug in de stad werd, in verband het naderende afscheid, alvast de groepsfoto gemaakt.
Ik besloot met wat anderen níet opnieuw mee het centrum in te gaan, maar at een kop soep met een glas wijn (dat bleek hier achteraf net zo veel te kosten als tien biertjes in de stad!) in het hotel.

Mijn verzadigingspunt is inmiddels in alle opzichten wel zo'n beetje bereikt, morgen de laatste dag! 



donderdag 28 maart 2024

De tunnels

Ook vandaag ontkwamen we niet aan de Vietnamoorlog. We reden de stad uit naar het junglegebied waar de Vietnamezen zich in tunnels verscholen hielden om te ontkomen aan de bombardementen van de Amerikanen én om van daaruit verrassingsaanvallen te doen. Ook zagen we voorbeelden van heel wrede vallen die ze voor hen uitzetten.
De tunnels van Cu Chi zijn bij elkaar 200 km lang op 3 niveaus tot 10 meter diep! Allemaal met handschepjes uitgegraven.

Hier zie je de onzichtbaar gecamoufleerde toegang tot een tunnel, je zakt er in, luikje dicht en weg ben je! 

Wij 'mochten' ook een stukje door de tunnel kruipen, hurkend en donker, brrrr.

Gister was ik wat teleurgesteld door de overgang naar de grote stad, maar toen we na terugkomst (en een klein middagdutje) met een clubje wandelend de stad in gingen, was het tóch wel erg leuk. 

Ook hier héél véél scooters! Er zijn 11 miljoen inwoners en evenveel scooters in Saigon!

     Naast de mondaine shoppingmalls.......

  .....ook een bomvolle overdekte markthal

                  Een gewéldig restaurant

Een drankje op grote hoogte boven de boulevard

        En een mojito op een ander dakterras


Vooral toen het ging schemeren werd het het heel levendig op straat, vooral op de centrale boulevard: flankerende gezinnen, dansers, zangers, straatverkopers. 

Blij en zo vrij als een vogel! 

woensdag 27 maart 2024

Saigon

En toen was ik alsnog de sjaak! Ik ging gewoon slapen en een uur later werd ik wakker met het gevoel van 'hier klopt iets niet! ' En luttele seconden later stoof ik naar de badkamer en werd alles duidelijk en ja, van onder én van boven. Ik wist net op tijd het plastic de afvalbak leeg te gooien, zodat alles zonder ongelukken verliep. En zo ging het de hele nacht door. 
Ik heb op advies van het UMCU een hele medicijnkast mee voor de meest ingewikkelde ziektes, maar een ordinair immodium-pilletje ben ik vergeten; maar die kreeg ik vanmorgen van alle kanten aangereikt. We vertrokken pas om 10 uur en tegen die tijd was ik gammel, maar werd het weer rustig van binnen. 

Van noord naar zuid: Ha Noi - Halong Bay- Ninh Binh - Mai Chau in de bergen - Hué - Hoi An - Saigon, we hebben in totaal ca 2500 km afgelegd met bus, trein en vliegtuig

We vlogen 900 km naar Saigon/Ho Chi Minh in het zuiden en werden na aankomst door de stad gereden. Het is hier héél anders, veel strakker, moderner, grote wolkenkrabbers en shopping malls, maar geen charmante stad. Alleen aan de eetkarretjes hier en daar zie je nog dat je in Vietnam bent.

Centraal in de stad ligt een grote boulevard (soort Ramblas), waar 's avonds geflaneerd wordt. 

We bezochten het oorlogsmuseum met informatie over de Fransen en de Amerikanen, heel deprimerend allemaal, we werden langs wat grote gebouwen uit de Franse tijd gereden en checkten eind van de middag in bij het hotel voor de laatste drie nachten.  

En zo had ik elke nacht mijn eigen kamer, heel fijn, zo zal ik het in het vervolg boeken. 


                Uitzicht vanaf mijn kamer

De anderen gaan in plukjes de stad in om iets te eten. Ik ben blij, dat ik kan gaan liggen, want ik leefde vandaag op twee kopjes thee, af en toe een slokje lauw water en twee biscuitjes, terwijl het hier 35-40 graden warm is! Ik durf nog niet te eten, ik neem een kop thee en ga slapen. 

Ik hoop dat ik er morgen weer helemaal bij ben! 


dinsdag 26 maart 2024

Hoi An

Na een (te) korte nacht reisden we met een groepje van vijf in een minibusje naar het tempelcomplex My Son, de Vietnamese hoofdstad van de Hindoestaanse Cham beschaving. Voor archeologen heeft het complex als bijzonderheid, dat het tempels zijn van bakstenen, gebouwd zonder cement. De ruïnes liggen verborgen in het oerwoud, deels gerestaureerd. De Fransen ontdekten in de 19e eeuw de restanten en begonnen het complex bloot te leggen. 


Het charmante voor de toerist is, dat de ruïnes worden omringd door het groen en dat levert sfeervolle plaatjes. We waren er heel vroeg, vóór de grote drukte en genoten van de geluiden van het oerwoud: vogels en cicaden en de vroege ochtendzon. 
Op onze eerste Aziëreis in 1980 bezochten we Ayutthaya, de voormalige hoofdstad van Thailand, daar zagen we óók stenen resten, die werden teruggevonden in het oerwoud en deels waren uitgegraven, een sprookje.
Deze excursie gaf een zelfde sfeer, maar haalde het niet bij die eerste ervaring! 




Er was een muziek- en dansvoorstelling op een plateautje vóór de ruïnes, heel sfeervol. 

In de bus stortte ik helemaal in, volledige uitputting. Terug in het hotel viel ik als een blok in slaap en sliep ik urenlang.  


Gewekt door mijn wekker ging ik om vijf uur op pad met Janneke; zij volgt al langere tijd de Instagram van een Franse fotograaf Rehahn, die in een jarenlang project kennis heeft gemaakt met alle 56 etnische groeperingen in de Vietnamese bevolking. In dit stadje Hoi An heeft hij een een museum opgericht, waar prachtige foto's werden getoond (voornamelijk portretten) en traditionele kleding. 

Plots viel de elektriciteit uit en was een deel van de stad donker. Het verkeer reed gewoon door, de winkels zetten batterij verlichtingen tussen hun koopwaar en het leven ging gewoon door, blijkbaar benefiet dit vaker. Na een kwartiertje floepten alle lampionnen weer aan.
We aten nadien een heerlijke soep met rijstnoedels en een aubergine stoofpotje met rijst. Het eten in deze streek is nog nergens tegengevallen. Heerlijk! 

Ik kocht deze dagen het een en ander aan kleding en spulletjes. Ik denk dat ik mijn wandelschoenen uit de koffer moet halen om genoeg ruimte te hebben. 

Morgen vliegen we naar de eindbestemming Ho Chi Minh of Saigon.