Het is tóch gebeurd! We hebben gisteravond het noorderlicht gezien en het bleek écht een jacht te zijn. De chauffeur reed eerst een flink eind van de stad vandaan in de richting waar hij een opening in het wolkendek wist. Net als op een safari, waar de rangers met elkaar contact houden om elkaar te tippen waar wild gespot is, vonden we een plek.
En dan is het wachten en turen en toen verscheen het bij vlagen.
Terwijl jullie vandaag onder een strakblauwe hemel over het ijs konden zwieren, stapten wij om acht uur in de bus en reden we in het donker met zwiepende ruitenwissers langs de kustlijn. De storm was zo hevig, dat de route werd afgesloten en de chauffeur een alternatieve weg volgde.
Gister begon om half 11 de ochtendschemer, met het weer van vandaag was het pas om 12 uur echt licht!
Toen we op de eerste plek gelost werden was er gelukkig alleen miezerige regen, maar wel een wind die zo hevig was dat ik me schoor moest zetten om niet om te waaien.
Toen mama net zo oud was als ik nu is ze staand op de Kaap van Zuid Afrika omgeblazen waarbij ze haar pols brak. We vonden dat als kinderen zo'n bizarre en onwaarschijnlijke gebeurtenis, maar nu ik heb aan den lijve ondervonden dat het zomaar kan gebeuren.
De kracht waarmee de onstuimige golven van de oceaan tegen de hoge kliffen aan werden gesmeten was heel indrukwekkend.
Hier wat rustiger plaatjes, je zal er wonen, hoe eenzaam en troosteloos is dát in de winter?
We reden langs lavavelden met in bizarre vormen gestolde lava. In de zomer zijn die velden blauw gekleurd door onafzienbare hoeveelheid lupines, dat moet een heel ander gezicht zijn.
We maakten een tweede wandeling langs deze bizar gevormde vulkanische rotsen naar het strand.
Na een pauze op mijn kamer appte ik een andere 'vrije vrouw' Dina en gingen we samen dineren in een chique tent.
Het was helemaal gezellig! En ook nog eens heel lekker!
Morgen geisers en watervallen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten