Ik was al gewaarschuwd, op de laatste gymles voor de kerst was het de bedoeling iets roods te dragen en dat zag er best feestelijk uit: rendiertruien, rendiergeweien, kerstmutsen of gewoon een rood shirt.
En dan een dansje op 'let it show, let it show, let it show!
Bij het afscheid van onze juf bleek hóe hecht deze groep is: Truus was ruim 40 jaar gymjuf en veel van de 'dansgroep' zijn al 30 jaar lid. Ik word heel lief in de groep opgenomen, zodat ik na de les met de groep mee mocht naar een verjaardagskoffie bij één van hen.
Koffie, zelf gebakken taart en tot mijn stomme verbazing als afsluiter een advocaatje met slagroom. Mijn associatie daarbij is mijn demente moesje bij wie we advocaatjes naar binnen lepelden. Maar ja, langzaam schuif ik op naar de doelgroep én...... het was best lekker!
Ze geven elkaar kleine cadeautjes en kaartjes met kerst. Zo kregen we van de juf een danseresje voor in de kerstboom cadeau.
Ook de avond stond in het thema Kerst. Marcel en ik bezochten in de kersttijd vaak een concert. Hij kwam op de borrel, we aten bij mij thuis en treinden naar muziektempel Vredenburg, waar we een kerstoptreden van een barokorkest meemaakten in de Hertz-zaal, helemaal bovenin dat enorme gebouw.
We zagen en hoorden instrumenten die we nooit eerder zagen: o.a. een dulciaan (voorloper van een fagot), cornetto (een gebogen houten fluit) en een theorbe (soort luit), die de zangers begeleidden. Ze zongen 17-de eeuws Duits kerstrepertoire.
We dronken nadien een wijntje en toen eindigde de avond als een losse flodder, want we raakten elkaar kwijt op station Utrecht en vonden elkaar niet meer terug, waarschijnlijk omdat we (altijd al) verschillende zoekstrategieën hanteren en hij als één van de weinigen op aarde geen telefoon bij zich draagt.
Maar ik ben een grote meid, treinde alleen terug naar Woerden en ben naar huis gelópen, in de regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten