Gister liepen we de hele dag door de motregen en vannacht hoorde ik de regen tegen mijn slaapkamerraam kletteren, ik lag er een beetje geïntimideerd naar te luisteren. Tóch zette ik mijn wekker om zeven uur om de reis naar Santpoort Noord te maken. Het zat tegen met de trein, ik moest omreizen via Utrecht en Amsterdam en ik deed er ruim anderhalf uur over!
We liepen met zijn zevenen de duinen in. Het duingebied blijft onder alle omstandigheden prachtig! Kijk hoe de lucht de wisselvalligheid van het weer weergeeft: wolken, blauwe lucht én zware regenwolken.
Het weer klaarde op, tijdens de eerste pauze gingen de jassen zelfs uit!
En dan, ná de onvermijdelijke klim het duin op, lág hij daar dan weer: de zee! Wat een fijn weerzien is dat telkens weer!
De weidsheid, de geur, de onstuimige golven, de bruisende branding, de wind in je haren, héérlijk!
Het waaide behoorlijk hard, het schuim van de zee werd over het strand heen geblazen en bij de opgang naar de strandtent Parnassia werden we gezandstraald met het fijne, droge zand.
Tijdens de strandwandeling naar Zandvoort liepen we tóch nog vrij plotseling de regen in en lukte het door de wind en regen niet om nog een regenbroek aan te trekken. Ik bleef met mijn regenjack aan verrassend droog, maar mijn broek was binnen de kortste keren doorweekt en mijn voeten sopten al snel in mijn gloednieuwe, waterdichte schoenen.
De strandtent in Zandvoort zag er niet zo zomers uit op deze eerste augustus.
De terugweg verliep niet zo vlot, door een gemiste aansluiting deed ik er twee uur over en zat ik te bibberen in mijn natte broek, doorweekt tot aan mijn ondergoed.
Thuis deed ik alle natte kleren uit, trok ik warme kleren aan en stak ik mijn doorweekte voeten in droge sokken.
Nu lekker eten en dan naar een Italiaanse filmhuis-film in de bioscoop!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten