Cecilia heeft ook een huisje op een tuin in de buurt van Durgerdam bij het IJsselmeer, waar ze in de zomermaanden veel verblijven. Ze tuinieren er, maaien het gras, snoeien de heggen en struiken, zaaien er bloemen en....... Herman bakt er zijn befaamde pizza's op een houtvuur.
Ze had al langer een wandelroute langs een zestal volkstuinparken liggen en vrijdag gingen we op pad.
Ik zocht op internet hoeveel van die tuincomplexen er eigenlijk zijn, kijk eens wat een aantallen!
Bij de eerste tuin maakten we een praatje met een hoogbejaarde, rasechte Amsterdammer, die vertelde dat hij er al 36 jaar een tuin heeft, waar hij destijds zelf een huisje op bouwde. Nu geniet hij er op zijn oude dag nog steeds van.
De Gemeente Amsterdam heeft bepaald dat er vrije toegang moet zijn tot de tuinparken, zodat stedelingen die niet zo'n plek voor zichzelf hebben er wel kunnen wandelen.
De parken hebben allemaal hun eigen bestuur, hun eigen regels en hun eigen sfeer. De gemeenschappelijke paden, bruggetjes en oevers worden door de bewoners bijgehouden. Op het ene park zagen we keurig aangeharkte grindpaden, elders juist paden vol onkruid of, óók leuk, graspaden, keurig, strak geschoren heggen of juist hangende takken over de paden.
De tuinen rond de huisjes zelf waren ook net zo verschillend als er verschillende bewoners zijn: óf vol ouderwetse begonia's en geraniums óf juist met wildgroeiende struiken, met tuinkabouters of hippe beelden en hier en daar een groenetuin.
Het was weer eens wat anders dan middeltje kijken, we zagen zóveel verscheidenheid onderweg. Heel leuk!
We kwamen ook op de tuin van broer Gerard en Jeanette. Ik rekende uit dat zij hun huisje al ruim 30 jaar zullen hebben. Ze wilden dolgraag in de Jordaan blijven wonen en hun kinderen óók de ruimte geven om lekker in het groen te spelen. Inmiddels kruipen er op zomerse dagen kleinkinderen door de tuin!
Pas deed zich een kans voor om zelf zo'n huisje ín de omgeving van Woerden over te nemen. Ik heb serieus overwogen om de mogelijkheid te gaan onderzoeken, maar ik denk dat het voor mij in mijn uppiie tóch niet zo'n goed idee is.
Ik moet maar regelmatig bij tuinbezitters langs gaan, wel de lusten, niet de lasten!
Aan het eind van de wandeling vonden we een prima plek op het terras van de Landmarkt, waar we uitgebreid lunchten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten