Het is deze weken niet vaak gebeurd, dat ik eerder wakker werd dan de kinderen.
Thuis moeten ze even over zessen al naar school en staan ze om vijf uur al op!
Vanmorgen werd ik heel uitgerust wakker en lag Luuk naast me in bed en Abel in het bed naast me. Ze lagen er zo lief bij, volkomen in rust, even later zag ik ze langzaam wakker worden. En áls ze eenmaal aanstaan, dat stuiteren ze de hele dag! Baldadigheid, rennen, beesten spotten, ruzie maken en bij dit huisje ook zwemmen.
Nu de laatste dagen zijn ingegaan, voel ik al de weemoed van het naderend afscheid. Moeder Lies uitte dat altijd aan het eind van de week Ardennen vakantie, waar ze zo'n twintig jaar steeds met ons mee naartoe ging. Ik ergerde me daar aan en dacht 'wees eens tevreden, rupsje nooitgenoeg', dus ik spreek het (nog) niet uit.
In het kader van 'premium life' hebben we voor de laatste twee dagen een prachtig huis met zwembad midden in de natuur gehuurd. We waren al door de verhuurder gewaarschuwd, dat de weg naar het huis zó steil en zó slecht begaanbaar was, dat het met onze toch best noeste auto niet zou gaan lukken! Alle spullen werden overgeladen in een enorme pick-up truck en we werden naar boven gereden. We deden onderweg inkopen, zodat we ons hier nu de laatste twee dagen ingegraven hebben.
Lekker chillen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten