Op reis

Gister was een dag van losse eindjes afronden en restjes opmaken, ik fabriceerde een mini-quiche met een halve paprika, een restje blauwe - en geraspte kaas en het laatste ei en dronk de flessen prikwater, aloe-drank en rosé leeg. 

Ik ging op tijd naar bed en kon de slaap niet vatten. Ik werd lastiggevallen door een insluiper: de eerste mug sinds mijn verhuizing vorig jaar hield me met haar irritante gezoem wakker. Marcel was altijd degene die in Zegveld een mug tot zwijgen wist te brengen, ik heb het even overwogen, maar zag er van af. 

Goede oefening voor de muggen in de tropen! 

De taxichauffeur die me naar Schiphol bracht, bleek een Colombiaanse vrouw te hebben en hij kende het land zelf ook, dus we hadden gespreksstof onderweg. 

En om 7 uur had ik al ingecheckt, was ik soepeltjes door de security met al mijn wapentuig (zoals wandelstok en nagelknippertje), stond ik in de dynamische wereld van Peter Stuyvesant (ken je die bioscoopreclame nog?) en genoot ik van het traditionele saucijzenbroodje met koffie (€ 9.75!)

Ik voelde me een échte reiziger met mijn superzachte vliegtuigkussen, nonchalant aan mijn rugzak bungelend. Ik vond het altijd bespottelijk dat mensen zoiets een hele vakantie met zich meeslepen, maar ik wilde de luxe tóch eens zelf ervaren. 

Ik kreeg een plekje aan het raam op de achterste rij, naast een Colombiaanse moeder met een heel rustig kind. Het bleek een heel fijn plekje, waar ik met mijn zachte kussentje in het hoekje kon leunen. 

Vanaf de eerste vliegreis die ik als jong volwassene maakte, ben ik gefascineerd geweest van dit sprookjesbeeld: boven de wolken, in de stralende zon, alsof je in een andere dimensie terecht bent gekomen. Prachtig! 

        In totaal een14 uur durende vliegreis

Ik ken Colombia eigenlijk alleen van gedoe rond adoptie kinderen en van drugs criminaliteit. Op het vliegveld van Bogotá moesten we alle cabinebagage op een lange rij in de gang zetten en toen werd er een aangelijnde drugshond langs geleid. Mijn vooroordeel werd direct bevestigd.

Op het vliegveld in Cartagena waren Maarten, Hanneke en de jongens een paar uur eerder aangekomen vanuit Costa Rica, ze vlogen me enthousiast in de armen. We reden in een huurauto door het drukke verkeer (totale anarchie!) naar de oude binnenstad, waar we de eerste nachten blijven. 

We struinden door de oude straatjes en aten op een terrasje op een gezellig pleintje met staatmuzikanten. 

De vakantie is begonnen!