Wat een tegenvaller. Ik werd vrijdagmorgen schor wakker met keelpijn, bonkende hoofdpijn, een hoestje en koorts.
Inmiddels is sinds corona de mores wel veranderd; toen ik nog werkte zat ik in zo'n geval snipverkouden van achter mijn bureau kwetsbare patiënten virussen toe te blazen, want toegeven aan ziek zijn, dat dééd je niet. Nu belde ik mijn hospicedienst meteen af.
Ik liet ook de yoga buitenles schieten en kroop halverwege de ochtend mijn bed weer in, waar ik al maar beroerder werd. In zo'n geval is het toch wel fijn als er iemand is die af en toe een kopje thee komt brengen!
Toen ik mijn neus snoot, hoorde ik iets knappen in mijn oor en nu doet het pijn, heb ik oorsuizen, hoor ik minder met die kant én komt er viezigheid uit. Ik zal mijn trommelvlies toch niet opgeblazen hebben?
Ik ben gisteravond de lezing van Helmantel in de Oude Kerk in Delft misgelopen. Het zou een mooie afsluiter zijn geweest van deze week na de Vermeer tentoonstelling, hij zou over de oude meesters (zijn inspirators) spreken, over compositie en het spelen met licht en donker.
Het is me opgevallen dat bij Vermeer de lichtinval steeds van links komt, bij Helmantel komt het meestal van rechts. Ik heb wel eens een foto gezien van Helmantels atelier, waar het (Noordelijk)licht van rechts door het venster valt. Bij Vermeer zien we de ramen steeds links op zijn schilderijen.
De tentoonstelling zelf blijft nog een poosje, dus ik vis niet helemáál achter het net.
En nu maar lijdzaam afwachten en hopen dat ik weer snel opknap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten