Dag 14: naar Requejo, 12.1 km

Na de culinaire tegenvaller van het laatste dagmenu had ik daar even genoeg van. Gisteravond maakte ik een rondgang langs enkele terrassen in het schattige stadje,  waar ik koos voor borrelhapjes: knoflookaardappeltjes, empanada en een zalmpasteitje mét bijpassende glaasjes bier. Heerlijk en heel Spaans. 

Vandaag een héél korte route en dat was maar goed ook, want ik weet niet waarom, maar vandaag liep ik met héle zwáre benen en moest ik een aantal keren gewoon even gaan zitten om weer moed te verzamelen om verder te gaan. 

Mijn pijnlijke voet helpt ook niet mee en dan zijn het tóch 16.283 stappen! 

De route ging over rotspaden, door 'grijs' bos, langs een rivier en stukjes langs de weg. 

Op een gegeven moment moest ik door een scheefgezakt, verroest hek en toen voelde ik de bui al hangen: loslopend vee! Alsof ze het expres doen, staan ze je met een stomme kop aan te staren precies midden op het pad. Geïntimideerd door hun horens en met de schrik bij het zien van de loslopende kalfjes, sprak ik ze vanachter een boom (waarachter ik me verschanst had) vriendelijk toe en passeerde ik ze zonder kleerscheuren. 

                   Midden in het niks

            Holle wegen, ik ben er gek op

Ik was opgelucht toen ik begin van de middag mijn doel bereikte. Ik streek helemaal tevreden neer op het terras van het café en dronk twee heerlijke koppen koffie. Zou ik daarom zo zwakjes geweest zijn vandaag? Omdat ik pas om één uur de eerste koffie kreeg?

Mijn bedje in de private herberg stond klaar; er was bij aankomst alleen nog maar één Duits meisje.

Het restaurant ligt naast de albergue. De eetzaal liep vol met Spanjaarden (waar komen die allemaal vandaan in dit gehucht?) en zonder één enkele pelgrim (waar zijn die opeens gebleven?). 

Ik ga straks lekker met mijn boekje op het balkonnetje in de zon zitten en hopen dat mijn benen er morgen weer zin in hebben!