Tot Zondagochtend Marcel belde met het nare bericht dat hij zijn moeder dood in bed had aangetroffen, in haar slaap overleden. Ze logeerde een paar dagen in Zegveld, waar ze haar eigen kamer heeft. Voor haar een mooi einde, zonder ziekbed, in huis bij haar zoon op 93 jarige leeftijd, maar voor de achterblijvers een abrupt verlies.
Terwijl ik terugreisde met de Flixbus, waren de kinderen bij Marcel in Zegveld, waar ze van hun oma afscheid konden nemen voordat ze naar Haarlem werd overgebracht.
Gisteren kwam de begrafenisondernemer die ons stapsgewijs door de te nemen beslissingen leidde. We reden naar Haarlem om een aantal mensen te spreken en gingen haar huis binnen om bederfelijke waar weg te halen en dat was heel vreemd, daar voelden we haar afwezigheid heel sterk, een ontzielde woning.
Om de spanning te breken doe ik ook nog verslag van een onwaarschijnlijk verhaal:
Terug in Zegveld aten we brood en voor ik met Hannah, die er de hele dag bij was, naar Woerden reed, begon ik weer te spugen. Ik voelde me hondsberoerd en reed al kotsend in een plastic zak naar huis. Ik had spulletjes bij moeder Lies uit de koelkast meegenomen en ik gooide de hele zwik met shopper en al in de ondergrondse vuilniscontainer voor mijn flat.
Ik rolde thuis mijn bed in en realiseerde me toen dat ik een vaas van moeder Lies in een krant gerold in die shopper had gedaan en dat die nu tussen het vuilnis lag. Stom, stom, stom!
Tegen beter weten in belde ik vanmorgen de Gemeente Woerden en werd ik tot mijn stomme verbazing doorverbonden met iemand die er achteraan zou gaan. Een uur later werd ik gebeld dat ze de tas eruit gehengeld hadden en stond er beneden een meneer van de vuilnisdienst met de ongeschonden(!) vaas voor de deur!
Ik ben er zó blij mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten