Ik ben woensdagavond thuis gekomen en werd door Marcel opgehaald van het station in Woerden, alsof er niks aan de hand was. Marcel had hard gewerkt: opgeruimd huis, klussen aan het huis gedaan (met de metselaar aan de gevel) en in de tuin de ravage van de omgewaaide bomen grondig aangepakt met onder andere 60 kruiwagens zand en aarde!
En donderdag ben ik begonnen met dozen inpakken, kleding uitzoeken, spullen naar de inzamelingspunten, keuzes maken wat wel, wat niet meegaat; ik wil Marcel niet in een ontzield huis achterlaten.
En 's avonds samen op de bank, die straks mijn bank niet meer is, heel rare dagen zijn het met momenten van weemoed, twijfel, tranen; ik kreeg een steuntje in de rug van Geertje toen ik het nodig had, lieve appjes en telefoontjes. En vandaag weer met een rustiger gemoed en het heldere gevoel dat het goed komt, met allebei.
Marcel had een 'tuindag' afgesproken met Hannah en Wouter en dat pakte goed uit. Ik had niet gedacht dat ik nog zo fanatiek zou werken in de tuin, die zonder de schaapjes ook al niet meer helemaal van mij meer is. Wel fijn om te zien dat Marcel het initiatief al over is gaan nemen toen ik weg was, hij heeft wekelijks gemaaid (deed ik altijd), hier en daar zag ik nieuwe plantjes. Het zou jammer zijn als het verloedert.
We wiedden (zevenblad, zucht!), maaiden, Marcel verbrandde wat hout en we plantten bessenstruiken aan langs de nieuwe oever. Met vier man kan je heel wat werk verzetten in een dag.
Marcel had sardines op de barbecue, wit wijntje erbij, het werd nog helemaal gezellig!
En nu door blijven pakken en de blik op volgende week: maandag de sleuteloverdracht en 's middags een rituele poetsbeurt met Gea, Rika en Geertje om het huisje eigen te maken, dinsdag een CT scan en boodschappen doen voor in mijn nieuwe huisje en dan woensdag verhuizen.
De trein dendert nu door! We gaan het allemaal meemaken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten