De kronkels van het internet

's Morgens brengen we Luuk lopend naar school, we lopen dan over een stoffige zandweg met stenen langs kleine eenvoudige huisjes, waar vaak nog buiten onder een afdak op hout wordt gestookt, best héél erg plattelands en eenvoudig. Maar voor de school staan dan de moeders met hun kinderen, de meeste in korte broek met allemaal een opzichtig uitstekende smartphone in hun kontzak. Dus digitaal tot in het oerwoud. 

Zodra ik hier aankom, haal ik met Maarten een SIM kaart met beltegoed; dat is een hele transactie, waarbij je je paspoort nodig hebt voor registratie. Iedere keer als ik terugkom denk ik weer direct online te kunnen, maar elke keer is ie weer verlopen en moet ik een nieuwe.

Op de farm kun je wel signaal krijgen, maar dat ik meestal zó zwak dat je er lang niet altijd een site mee kan openen. Het is technisch nooit gelukt om een WiFi aansluiting met onbeperkt data gebruik geïnstalleerd te krijgen, de bekabeling loopt niet voorbij de rand van het dorpje waar ze bij wonen, iedere MB moet dus betaald. 

Gewoon appen is geen probleem, maar als ik mijn blog wil posten moet ik uitwijken naar bepaalde plekjes in huis, waar mééstal een 4G signaal binnenkomt (ipv zo'n H+ signaal): het toestel tegen het raam gedrukt aan de linker kant van de bank of buiten bij de trampoline. 

Hun weken in Nederland staat voortdurend de laptop te draaien om films voor de jongens en series voor henzelf te downloaden. De jongens mogen om 16.00  's middags en uurtje 'kijken' en Maarten en Hanneke kijken 's avonds soms een uurtje.

Landen op de farm betekent dus niet een totale 'cold turkey', maar wel een minimaal gebruik van het internet. De studenten wennen er opmerkelijk snel aan, ook wel fijn dat niet iedereen midden in de bush voortdurend met zijn mobiel bezig is. 

Maarten kwam gister met een zak pipa's thuis, kleine kokosnoten, gekregen van een vent die in het café langskwam. Hij had er een paar in de koelkast gelegd en sloeg er met de machete een opening in, een lekker verfrissend drankje! 

Hanneke was vanmorgen met studenten in het reservaat, daar vonden ze deze tarantula-soort. Ze stonden hem uitgebreid te fotograferen, toen ie opeens een sprong richting Hanneke waagde, die een ijselijke gil gegeven moet hebben, je zal hem op je af zien komen! Dit speelde zich af bij een cameraval, dus misschien is dat moment wel gefilmd! 

Onderweg naar Batan vanmorgen zijn we gestopt op een plek waar ik een mooie foto kon maken van de Erythrina Poeppiegiana, het is Marcel inmiddels gelukt de naam te onthouden, ik noem hem gewoon oranje boom. Deze bloeit in de wintermaanden en geeft oranje vlekken in de massa groen van het oerwoud.