Vanmorgen was het zo'n februaridag vól belofte van het komend voorjaar! Vroege vogels aan het fluiten en bij het openen van de gordijnen zonnestralen op mijn slaperige hoofd waar ik direct door werd gewekt, waarna de dadendrang gelijk op gang kwam.
We wisten die te onderdrukken en reden naar het strand van Scheveningen. Het blijft na bijna 25 jaar wonen in Zegveld nog steeds jammer dat de zee hier zo ver vandaan is.
Bij het zien van de pier in de woeste branding met het reuzenrad ernaast opperde Marcel een ritje te maken.
We zaten te stralen als twee stralen als twee kinderen op schoolreisje! Het was enig! We kregen een eigen cabine, en draaiden rondjes in een cocon van rust met de harde wind daarbuiten.
We hadden tickets met 'koffie en gebak arrangement' met behoorlijk geslaagde appeltaart.
We liepen naar de zuidpier, met ervoor talloze surfers in zwarte pakken op hun surfplanken tegen de golven op peddelend, het leken wel zeehonden.
Het moet een machtig gevoel zijn om op zo'n onstuimige, hoge golf mee naar de kust te surfen!
Terug op de boulevard aten we een frietje, zittend op een bankje, met onze koppen in de zon (en de wind). Toen Marcel even z'n waakzaamheid verloor, werd vanuit zijn dode hoek door een langsscherende meeuw zijn (gelukkig bijna leeggegeten) patatzak uit zijn handen behendig weggerukt!
's Middags heb ik een kippensoep met bleekselderij gemaakt en daarna in overall met schep en kruiwagen het kippenhok uitgemest en nu: héérlijk op de bank onder een dekentje en ik hoef niks meer te doen.
En morgen: stevige wind en kletterende regen, laat maar komen!
Deze gouden dag is binnen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten