Internetveiling

Wat een avontuur, bieden op een internetveilingsite! Spannend!

Even ter introductie: toen ik Marcel leerde kennen (in 1977!!) was dat gelijk een kennismaking met de wereld van antiek en curiosa, daar wist ik niks van, dat hadden wij thuis niet. Bij zijn ouders thuis stond (en staat) het vol met antieke meubels, Perzische kleden, olielampen, oud servies, antieke poppen en héél veel oude spulletjes.

Marcel, zijn moeder en zijn oma gingen in die tijd iedere acht weken trouw naar de kijkdagen van de 'Oprechte Veiling Haarlem', waar kunst, antiek, inboedels en oude zooi geveild werd. Ik werd geintroduceerd in die wereld en vond het allemaal reuze spannend. Sindsdien leven wij samen in oude huizen, met oude en antieke spullen om ons heen.

Ik ben dol op (vooral 17e eeuwse) stillevens en kocht een poosje terug bij het Rijksmuseum een reproductie van 'Stilleven met kazen' van Van Dijck, die ik in een (plastic!) IKEA lijst in onze keuken aan de muur hing. 

Marcel vindt dat vreselijk: 'een foto van een schilderij ís geen schilderij'. 

Ik dacht: 'ja hè  hè, wat dacht je dan, dat ik een echte oude meester in de keuken ga hangen?' maar... ik voelde wel wat hij bedoelde. 

En nu kom ik eindelijk waar ik heen wil, al Googelend, op zoek naar een stilleven met enig allure, kwam ik terecht op de site van Catawiki waar een kunstveiling gaande was en daar stuitte ik op een heel aardig stilleven, dat prachtig in onze woonkeuken zou passen met zijn Keulse potten, noeste houten tafel en ongestreken keukendoek.

Ik heb nul ervaring met internetveilingen, maar je moet ergens beginnen. Er tikte en klik in het scherm die aftelde naar 0 minuten. Er waren al meerdere biedingen geweest, maar ik dacht dat er vlak voor het aflopen wel biedingen zouden komen. Ik maakte een account aan, zat met kloppend hart voor de computer en sloeg op het laatste moment toe. Toen ik zag dat ik de hoogste bieder was, dacht ik dat ik het dus had en voelde ik al een gevoel van euforie door me heen trekken, maar toen zag ik dat de klok weer op 2 minuten was gesprongen en opnieuw aftelde. Enfin er volgde een nieuw, hoger bod, ik weer bieden, klok weer naar 2 minuten en al gauw zag ik dat ik met één andere bieder in de race was. 

En dan gebeurt wat vroeger in de veilingzaal gebeurde, je denkt aan wat zijn limiet is en hoever je zelf wilt gaan.

Marcel stond achter mijn stoel en toen ik riep 'maar ik wil hem hebben! ' sprak hij droog: 'je weet hoe oma dat deed, als je het echt wilt hebben hoef je alleen maar je hand omhoog te houden, dan heb je het altijd! '

En dat werkte! En nu heb ik een écht schilderij, olieverf op doek, gesigneerd, in oude lijst. Ik ben zó blij! Binnenkort wordt het vanuit België verzonden. 

Ik hield de hele avond een opgewonden gevoel. Hoe leuk allemaal!

Ik heb besloten dat ik hem betaal uit de zak centen die papa en mama achterlieten. Hoe leuk is dat! Dan kijk ik er elke dag naar vanaf mijn plek aan de keukentafel.