Opruimen

We zijn nog steeds actief op zolder. 

Er gaat een louterende werking uit van het opruimen, weggooien en afscheid nemen. 

Toen ik nog dacht dat ik dood zou gaan (vóór mijn derde recidief en de SCT) ben ik rigoureus aan het opruimen geweest in onze klerenkasten, de servieskast, het dressoir en de linnenkast en nam ik afscheid van Jip en Janneke dekbedovertrekken, dozen vol onbestemd servies- en glaswerk, een schandalige hoeveelheid kleding en stapels linnengoed. 

Ik ordende mijn administratie en gaf kasten een overzichtelijke inhoud, dat gaf me veel rust en voldoening. 

Ik ben nu weer in goede doen en verwacht niet dat ik binnenkort het loodje zal leggen, maar voorsorteren op de toekomst kan geen kwaad én ik kan me ook weer rustig en tevreden voelen als er ruimte en overzichtelijkheid in huis is.

In de Volkskrant van zaterdag jl stond een artikel over het opruimen van de spulletjes na het overlijden van de langstlevende ouder en hoe de kinderen dat oplossen en ervaren, het paste mooi in de situatie waar ik zelf inzit.

Na papa's overlijden elf jaar geleden werd mama opgenomen in het verpleeghuis en hebben de broers en ik vrij rigoureus in het ouderlijk huis opgeruimd en op wat kleinigheden (én een enorme berg aan fotoboeken van hun en onze jonge jaren) na, de hele inboedel weggedaan.

Ik wacht met angst en beven het moment af waarop we het huis van moeder Lies leeg moeten ruimen. Ze woont al meer dan 60 jaar in dit huis en heeft nog nooit schoon schip gemaakt, zodat er naast haar eigen onoverzichtelijke hoeveelheid antieke meubeltjes en stampvolle kasten ook nog allemaal spullen van vader Guus, zijn moeder en haar eigen moeder her en der in huis, op zolder en de garage zijn opgeborgen. 

Ik reed vandaag dus weer met een volgestouwde auto naar het stadserf, waar ik weemoedig maar ook opgelucht van alles in de containers gooide. 

Ik weet niet of het personeel dat daar werkt speciaal wordt uitgekozen op de mate van klantonvriendelijkheid, maar op één vriendelijk lachende goedmoedige man met een hoofd vol grijze krullen na werken daar alleen maar mannen die werkelijk bij iedereen zure, onvriendelijke aanwijzingen geven en terechtwijzingen maken bij íedere handeling die je daar verricht. Én ze proberen alle soorten afval als bouwafval te betitelen, zodat je er voor moet betalen om het kwijt te kunnen. 

Ik verbaas me er elke keer wéér over, maar liet mijn stemming er niet door bederven. 

Ik heb van mijn opruimstemming óók gebruik gemaakt om het schapenhok uit te mesten en te voorzien van verse stro én ik blies weer een berg bladeren bij elkaar waar ik opnieuw tien vuilniszakken mee vol propte die ik op het stadserf de vrijheid teruggaf. 

Ik weidde de schaapjes om naar het weitje met vers gras en genoot van hun enthousiaste gegraas.

En nu moe maar voldaan! 

NB Er reageert op Marktplaats niemand op mijn advertentie van deze prachtige jaren vijftig kinderwagen, ik zou zo graag willen dat een jonge vader/moeder daarmee uit wandelen gaat! 

Als één van jullie weet wie ik er blij mee kan maken......

NB2 Is opgelost!