Het is vandaag 37 jaar geleden dat Maarten als eerste van vier kinderen geboren werd. Het magische moment waarop we ouders werden van een écht mensje.
Wat zag ons leven er toen anders uit!
We studeerden nog, woonden in een pakhuisje in het centrum van Haarlem en hadden geen cent te makken. Tijdens de zwangerschap bouwden we een badkamer (die hadden we daar nog niet, douchen deden we na het sporten of bij schoonmama thuis) en werd er een (tweedehandse) wasmachine aangeschaft. Tot gruwel van mijn ouders was er alleen in de kraam/babykamer een gevelkacheltje en moesten we de huiskamer verwarmen met een butagaskacheltje, waar in die koude winter steeds nieuwe gasbus voor moesten worden aangesleept.
We hadden een struise kraamverzorgster, door Marcel Reuzina genoemd, die nog van de ouderwetse aanpak was: ik kreeg een sluitlaken om, werd op bed gewassen en mocht haast niets en dat liet ik als jong, onervaren moedertje allemaal maar gebeuren.
Er volgden hectische jaren: het pakhuis werd uiteindelijk een écht huis, ik studeerde af en kwam in opleiding voor de specialisatie tot internist en toen na de geboorte van Suzanne Hannah werd geboren werd het huis te klein en verhuisden we naar een oud herenhuis in Haarlem, waar het (ver)bouwen weer van voren af aan begon en Wouter werd geboren.
Wat genoot ik van die tijd met een huis vol kinderen!
En kijk ons nu, als bejaard echtpaar met zijn tweeën in een veel te groot, leeg huis en nog stééds aan het verbouwen.
Nostalgische gedachten volop vandaag.
Ik was vandaag alleen thuis en om het tóch een beetje te vieren kocht ik een taart en ging ermee langs bij Arie en Geertje op de koffie.
En kijk hem hier stralen, die grote zoon van ons, met vrouw en kinderen in de tropen tussen de slangen en de brulapen.
Hanneke nam de traditie over en verraste hem vanmorgen met koffie en zelfgebakken kokostaart, zijn favoriet.
PS en toen kwam Marcel 's avonds óók thuis met taart! We kunnen dus vooruit dit weekend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten