Tegenwoordig doen we vrijwel dagelijks een boodschapje en gaat alles in het klein.
Maar niet vandaag! Komend weekend is er na twee en een half jaar(!) eindelijk weer een Boter-familieweekend, drie eerdere pogingen gingen door corona niet door.
Omdat ik écht geen zin had om een taak in de keuken te krijgen voor één van de avondmaaltijden bood ik grootmoedig aan alle boodschappen te doen voor ruim 20 man!
Ik hik er de hele week al tegenaan en kon me geen voorstelling maken van de hoeveelheid kratten en tassen die ik daar voor nodig zou hebben.
Papa en mama begonnen met deze traditie toen ze 20 jaar geleden beide 75 jaar oud werden. Na papa's overlijden is mama nog een paar keer meegeweest, totdat het voor haar te zwaar en te ontregelend werd.
De kosten werden steeds door papa en mama en later door mama's bewindvoerder betaald. Dit jaar heb ik als executeur het twijfelachtige voorrecht om het uit hun nalatenschap te mogen betalen. Best een raar moment.
Oom Jan, de broer van papa die er ook steeds bij was, is inmiddels 90 jaar oud en laat het nu voor het eerst afweten (te ver, te vermoeiend én corona), zodat er een generatie wegvalt en wij nu als 'kinderen' de oudsten zijn. Inmiddels is er instroom aan de onderkant door vijf (achter)kleinkinderen (maar zijn Abel en Lukie er natuurlijk niet bij).
Straks rijden we met een achterbak vol eten (en drank!) welgemoed wéér 160 km richting het noorden, naar de Blesdijke!
PS
Na alle eerdere annuleringen gaan we nu bij de hoogste besmettingsaantallen met 22 man en 3 kinderen in één huis zitten, daags voor de nieuwe lockdown.
Eigenlijk gekkenwerk!
Maar we zijn allemaal gevaccineerd én doen eerst nog een zelftest thuis, dát dan weer wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten