Ik had me ingeschreven voor een wandeling van het Jacobs Genootschap vandaag. Als ik mijn gevoel gevolgd had, had ik vanmorgen nog wel even opgerold in mijn veilige bedje willen blijven liggen, maar mijn verstand vertelde me dat een wandeling met gezellig geklets het me waarschijnlijk makkelijker zou maken om het normale leven weer op te pakken.
Zodra ik buiten kwam, stapte ik de herfst in, dat vóel je en dat ruík je. Onderweg naar de schaapjes achter door het 'bospad' (stel je daar niet teveel van voor, maar het is een paadje tussen de bomen en struiken door) moest ik met vooruitgestrekte armen de spinnenwebben wegzwiepen om zónder spinnen in mijn haren het weitje te bereiken, (dat moet voor de buurvrouw en raar gezicht zijn, als ze mij met mijn armen maaiend door de tuin ziet lopen!)
Toen ik de hortensiastruiken passeerde werd ik getroffen door de vergrijsde, verwelkte bloemen vlák naast helder blauwe bloemen aan dezelfde struik: ons overleden lieve moesje en de zaterdag nieuw geboren dochter Gioia (van nichtje Corinne).
Soms komt een beeld zo sterk bij je binnen, ik vond het wel troostrijk.
Wandelen is een remedie voor van alles en dat was het ook weer voor mij vandaag. We liepen met zo'n 20 man van station Halfweg-Zwanenburg via Spaarndam naar Spaarnwoude, 16 km.
Het is schandalig, maar ik heb zó lopen kletsen met iedereen dat ik amper heb opgelet waar we liepen. Het viel me wel op dat het plat, weids en groen was met in de verte steeds een weg, kabels of windmolens én de herrie van de overvliegende vliegtuigen (dan moest ik namelijk telkens noodgedwongen mijn gekwebbel onderbreken!)
Tijdens een biertje op een terras aan het eind van de wandeling kwam ik weer met beide voeten op de grond toen ik gebeld werd door de bewindvoerder van mama met wie ik sprak over verklaring van erfrecht, opheffen van papa's BV, notarissen, erfbelasting en meer van die ingewikkelde zaken waar ik als executeur van mama mee te maken krijg.
En de hematoloog belde met goede uitslagen van mijn bloedcellen en een eerste verbetering van mijn schildklierwaarden.
Eind deze maand krijg ik een groot jaaronderzoek, want 1 oktober is de stamceltransplantatie al weer één jaar geleden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten